Η Παρέλασή μας!!!

Ξεκινώ με μια φωτογραφία τραβηγμένη στο Καλαμάκι το μεσημεράκι με απίστευτη λιακάδα, μετά από μια νύχτα καταρρακτώδους βροχής και απίστευτου άγχους!

Τα παιδάκια μας ξεκίνησαν την παρέλαση τους με χαρά και ενθουσιασμό! Στο δρόμο τραγουδούν τον Ντούτσε ασταμάτητα!

Με φόντο το βουνό μας και το φαράγγι του Ρούβα οδεύουμε προς το Ηρώο!

Ο Κρομμυδαντώνης εκφραστής των ηρώων του πολέμου, χαρακτηριστική Κρητική φυσιογνωμία....!

Τα λεβέντικα νιάτα του Ζαρού με το χοροδιδάσκαλο μας!

Το Ηρώο του Ζαρού με τα στεφάνια των σχολείων και των συλλόγων και το στεφάνι του νηπιαγωγείου...(μαντέψτε ποιό είναι....ω ναι .... αυτό το μεγάλο! Ευτυχώς βοήθησε κι ο άντρας μου να το φτιάξουμε γιατί μου βγήκε ολίγον τί μεγάλοοοο)

εργασία ανηλίκων

Αγνοημένη από τις επίσημες στατιστικές αυξάνεται ραγδαία η εργασία ανηλίκων, του Θανάση Τσιριγώτη

10/07/2010 - 09:50

Δεν πρόλαβε να κοπάσει ο πολιτικός θόρυβος από την ψήφιση του Mνημονίου από τη Βουλή και το Υπουργείο Παιδείας επανέρχεται. Η Α. Διαμαντοπούλου ύστερα από τον «κακό βαθμό» που πήρε από τις αξιολογήσεις Παγκάλου, επανέρχεται δριμύτερη στο δρόμο του Mνημονίου. Έτσι την 1 Ιουλίου (και αφού αποδοκιμάστηκε από εκπαιδευτικούς και φοιτητές η φιέστα που προετοίμαζε το ΠΑΣOΚ στο ξεν. Τιτάνια) παρουσίασε στο υπουργικό Συμβούλιο το νομοσχέδιο για την ανάπτυξη της «δια βίου μάθησης». Είχε προηγηθεί ο νόμος για τη μαθητεία από το χώρο του σχολείου, όπου εργοδότες και κεφάλαιο θα αντλούν φτηνή εργατική δύναμη.
Σημειώνουμε ότι στη χώρα μας τα παιδιά αποτελούν το 30% του εργατικού δυναμικού και πάνω από 80.000 παιδιά ηλικίας 14 - 19 χρόνων εργάζονται, χωρίς να υπολογίζονται τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά προσφύγων, οικονομικών μεταναστών και αλλοδαπών που τα εκμεταλλεύονται κάθε λογής δουλέμποροι.
Και στους τελευταίους συγκαταλέγουμε εκτός από τους τυπικούς εργοδότες, το οικογενειακό και «φιλικό» περιβάλλον.
Σήμερα σε διεθνές επίπεδο πάνω από 200 εκατομμύρια παιδιά βρίσκονται υπό καθεστώς δουλείας, ενώ κάθε 3 δευτερόλεπτα σε κάποιο σημείο του πλανήτη πεθαίνει ένα παιδί εξαιτίας της φτώχειας, δηλαδή 1.200 παιδιά ανά ώρα!!! Tα στοιχεία αυτά προκύπτουν από την τελευταία ετήσια Έκθεση για την Aνθρώπινη Aνάπτυξη του Oργανισμού Hνωμένων Eθνών, τη στιγμή που τα χαμηλότερα ποσοστά της σχετικής παιδικής φτώχειας (κάτω του 5%) έχουν επιτευχθεί στις τέσσερις σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Φινλανδία, Nορβηγία και Σουηδία) και η Eλλάδα βρίσκεται στη μέση περίπου της κατάταξης με 12,4%.
H παιδική εργασία στην Eλλάδα είναι στο περιθώριο της έρευνας, όχι γιατί ερευνητές ή πανεπιστημιακοί ή οργανώσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων δεν ενδιαφέρονται, αλλά γιατί το στοίχημα της απασχόλησης, που αποτελεί κορυφαίο θέμα στη σχέση της χώρας με την Eυρωπαϊκή Ένωση, δεν πρέπει να έχει «γκρίζες ζώνες». Kαθώς, λοιπόν, η λέξη «ευημερία» συνεχώς αυξάνει τη συχνότητα χρήσης της στην πολιτική και οικονομική σκηνή της χώρας, μερικά στοιχεία έρχονται να δοκιμάσουν την ουσία της. Στοιχεία που αποκρύπτονται ή ακόμη χειρότερα αγνοούνται από την επίσημη κρατική εξουσία. Άλλωστε, η χώρα μας έχει το μοναδικό πλεονέκτημα να εμφανίζει ακόμα και σήμερα κενά στοιχείων σε πολλές επίσημες ευρωπαϊκές στατιστικές αναφορές.
Mε την πολιτική που ακολουθείται σήμερα στον τρόπο συλλογής δεδομένων, η εθνική στατιστική υπηρεσία το δεύτερο τρίμηνο του 2006 δίνει πληθυσμό 8.000 παιδιών εργαζομένων ηλικίας 16 - 18. Aυτό όμως δεν είναι το πραγματικό για την Eλλάδα νούμερο. Tα πραγματικά στοιχεία της ντροπής για τη χώρα μας δείχνουν ότι 100.000 με 150.000 ανήλικοι κάτω των 18 ετών εργάζονται, ενώ μόλις λιγότεροι από 30.000 εξ' αυτών εργάζονται νομίμως. Δυστυχώς, μέσα σε αυτό τον πληθυσμό καταγράφεται απασχόληση ανηλίκων σε χείριστες μορφές εργασίας, όπως δουλειά στο δρόμο, πορνεία, εξαναγκαστική εργασία, κ.ά. Tην ίδια στιγμή, στη χώρα μας 460.000 παιδιά ηλικίας κάτω των 18 ετών ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ενώ το Παιδαγωγικό Iνστιτούτο, χωρίς να συμπεριλαμβάνει τον πληθυσμό Pομά και μεταναστών, υπολογίζει πως γύρω στις 40.000 παιδιά ετησίως εγκαταλείπουν το σχολείο πριν την ολοκλήρωση της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και οδηγούνται στην αγορά εργασίας.
H ισχύουσα ελληνική νομοθεσία για την εργασία των ανηλίκων (N. 1837/89) είναι προσαρμοσμένη στις διατάξεις της 138 διεθνούς σύμβασης εργασίας, σύμφωνα με την οποία επιτρέπεται σε παιδιά άνω των 14 ετών να εκτελούν ελαφρές εργασίες. Για τις προσπάθειες καθορισμού προϋποθέσεων εργασίας των ανηλίκων συντάχθηκε προεδρικό διάταγμα που αφορά κάθε ανήλικο κάτω των 18 ετών. Σύμφωνα με αυτό, ορίζεται ως παιδί, κάθε νέος που δεν έχει συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας του ή όποιος νέος υπόκειται ακόμα σε υποχρεωτική σχολική φοίτηση.
Παράλληλα, απαγορεύεται η εργασία των παιδιών, εκτός αυτών που -κατόπιν άδειας της Eπιθεώρησης Eργασίας- μπορούν να εργαστούν υπό προϋποθέσεις σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, διαφημιστικά προγράμματα, επιδείξεις μόδας, ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εγγραφές. Eπιπλέον, το Π.Δ. απαγορεύει την υπερωριακή και νυχτερινή απασχόληση από τις 10.00 το βράδυ έως τις 06.00 το πρωί των νέων κάτω των 18 ετών. Θέτει όρους εργασίας προστατεύοντας τους ανήλικους από ειδικούς κινδύνους -φυσικούς, βιολογικούς και χημικούς παράγοντες- τους οποίους διατρέχει η υγιεινή, η ασφάλεια και ανάπτυξή τους. Tι γίνεται όμως στην πραγματικότητα;
Yπολογίζεται ότι τα εργαζόμενα ανήλικα παιδιά, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνή Oργανισμού Eργασίας, αγγίζουν τα 246 εκατομμύρια ανά τον κόσμο, από τα οποία τα 171 εκατομμύρια εργάζονται κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, χωρίς την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής και ασφάλειας. Στην Eλλάδα, εκτιμάται ότι κάθε χρόνο 10.000 παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και μάλιστα την υποχρεωτική εκπαίδευση, ενώ συναντάμε περίπου 50.000 παιδιά να δουλεύουν σε εργοστάσια, χωράφια και καταστήματα.
Φυσικά όλα τα παραπάνω αποτελούν τυπικές εκδοχές της νομοθεσίας και απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι η παιδική εργασία αποτελεί μια πρώτης τάξης πηγή εσόδων για το καπιταλιστικό σύστημα, φτηνή εργατική δύναμη και μοχλό ανατροπής των εργασιακών σχέσεων.

H ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΥΦΥΪΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Η μουσική δημιουργεί τις βάσεις για την ανάπτυξη της ευφυϊας των παιδιών, του Θεμιστοκλή Μακαντάση

29/07/2010 - 19:27

H  ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΥΦΥΪΑΣ  ΤΩΝ  ΠΑΙΔΙΩΝ

    Η μύηση στον πολυδιάστατο και απέραντο χώρο της μουσικής αποτελεί αναμφίβολα ένδειξη πνευματικής καλλιέργειας και η κατάκτηση της μουσικής γνώσης, στα διάφορα είδη της, είναι εργαλείο πολύτιμο για την πρόσληψη και ερμηνεία του κόσμου.

   Αυτή  η αντίληψη για τη σημασία της μουσικής, ως επιστήμης και τέχνης, επιβεβαιώνεται τόσο από τις εξέχουσες ανά τις εποχές προσωπικότητες του χώρου, των οποίων η μουσική ιδιοφυΐα αποτελούσε μέρος ενός  χαρισματικού χαρακτήρα, όσο και από τις σύγχρονες επιστήμες της παιδαγωγικής ψυχολογίας και μελέτης της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

   Τεκμηριωμένες λοιπόν έρευνες των τελευταίων χρόνων, με αντικείμενο την επίδραση της μουσικής εκπαίδευσης σε παιδιά και νεαρής ηλικίας άτομα, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η γνώση μουσικής και ενός ή περισσοτέρων οργάνων συντελούν καθοριστικά στη  διανοητική ωρίμαση και ανοίγουν διαύλους στο ανθρώπινο πνεύμα να προχωρήσει και σε άλλα γνωστικά αντικείμενα.

   Συγκεκριμένα, μαθητές που στα σχολεία τους  παρέχεται μουσική παιδεία εμφανίζουν αυξημένες δυνατότητες χειρισμού της γλώσσας: η ομιλία τους εξελίσσεται ομαλά (είναι χαρακτηριστικό ότι η μουσική και ο ρυθμικός λόγος –τραγούδι αποτελούν μέσο θεραπείας από τους λογοθεραπευτές) ^. έχουν ευχέρεια στην ανάγνωση^.  προσλαμβάνουν και κατανοούν ανετότερα τις ξένες γλώσσες, των οποίων η εκμάθηση θεωρείται πλέον από τους βασικούς στόχους του Νέου Σχολείου.  Παιδιά που διδάσκονται μουσική από την προσχολική ηλικία αποδεικνύονται καλύτεροι μαθητές των ξένων γλωσσών.

   Μέσα σε αυτά τα πλαίσια την ωφελιμότητας της μουσικής και της στενής συνάφειάς της  με το λόγο, αξίζει να αναφέρουμε και τα εξής: οι μουσικά πεπαιδευμένοι μαθητές αντιλαμβάνονται ευκολότερα τα νοήματα γλώσσας, ακόμη και τις πιο λεπτές σημασιολογικές διαβαθμίσεις των φράσεων, ασκημένοι καθώς είναι στην αξιοποίηση του τόνου και της χρονικότητας , ακόμη και μέσα σε θορυβώδες περιβάλλον. Παράλληλα, διαθέτουν περισσότερη και πιο δυνατή γλωσσική μνήμη σε σχέση με τους άμουσους και δεν τους είναι δύσκολο να διατηρήσουν αδιάσπαστη την προσοχή τους.

   Επιπλέον, η συστηματική και οργανωμένη εξοικείωση με τους μουσικούς ήχους, ως απόρροια της μουσικής εκπαίδευσης, επιτρέπει στον άνθρωπο να αναπτύξει και άλλες παρεμφερείς ικανότητες: να προσδώσει στην κίνησή του αρμονία και να χειρίζεται το σώμα του με την αίσθηση της εξισορρόπισης  μεταξύ νου  και ύλης.

   Καταλήγοντας, τα οφέλη της μουσικής είναι πολύπλευρα και αφορούν και σε άλλους τομείς της ανθρώπινης δράσης και συμπεριφοράς.  Για όλους αυτούς τους λόγους είναι επιβεβλημένο να αναμορφωθεί και να ενισχυθεί η μουσική παιδεία  στη χώρα μας, αποτελώντας βασικό και υποχρεωτικό μάθημα, από την τρυφερή ήδη  ηλικία του νηπιαγωγείου.  Η υλοποίηση του οράματος για το Νέο Σχολείο θα είναι ελλιπής, εάν η μουσική εκπαίδευση  δεν κατέχει σε αυτό κεντρική θέση.

                                     Ο  ΣΧΟΛΙΚΟΣ  ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ  ΜΟΥΣΙΚΗΣ

                                          ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ   ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

                                           ΜΑΚΑΝΤΑΣΗΣ    ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 2010/11

Όλες οι αλλαγές που προβλέπει ο νέος ν. 3848/2010 για τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών

29/09/2010 - 10:05

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 2010/11

Στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ « Άρθρο 30 -  Θέματα μεταθέσεων» του νέου νόμου 3848/2010 διατυπώνονται οι όροι μετάθεσης των εκπαιδευτικών από τη νέα σχολική χρονιά 2010/11.

Πιο συγκεκριμένα:

Τι θα ισχύσει για τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς

Ο χρόνος πραγματικής υπηρεσίας στη σχολική μονάδα της πρώτης τοποθέτησης μετά το διορισμό δεν μπορεί να είναι μικρότερος των τριών ετών. Ο τρίτος χρόνος της υπηρεσίας μοριοδοτείται με το διπλάσιο του αριθμού μονάδων μετάθεσης της σχολικής μονάδας όπου υπηρετεί ο νεοδιοριζόμενος.

Για όλους τους άλλους εκπαιδευτικούς

            1. Προϋπόθεση για τη μετάθεση εκπαιδευτικών είναι η πραγματική υπηρεσία δύο ετών στην κατεχόμενη οργανική θέση μέχρι την 31η Αυγούστου του έτους κατά το οποίο πραγματοποιούνται οι μεταθέσεις. Η υποχρέωση της διετούς πραγματικής υπηρεσίας που προβλέπεται αφορά την οργανική θέση στην οποία θα μετατεθούν εκπαιδευτικοί, ύστερα από αίτησή τους, από το σχολικό έτος 2010-2011 και μετά.

            2. Οι διατάξεις των παραγράφων 2, 3 και 4 του άρθρου 8 του π.δ. 50/1996 εξακολουθούν να ισχύουν.

Π.Δ. 50/1996

 Άρθρο 8
Γενικές προϋποθέσεις μετάθεσης

2. Για τους εκπαιδευτικούς που διορίζονται και αναλαμβάνουν υπηρεσία το μήνα Σεπτέμβριο, ως ημερομηνία διορισμού λογίζεται η 1η Σεπτεμβρίου.

3. Ο χρόνος προσωρινής τοποθέτησης των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών και ο χρόνος παραμονής των εκπαιδευτικών στη διάθεση των υπηρεσιακών συμβουλίων θεωρείται ότι διανύθηκε στην οργανική τους θέση, εφόσον δεν οφείλεται σε δική τους υπαιτιότητα.

4. Δεν απαιτείται η συμπλήρωση ενός έτους στην οργανική θέση στις περιπτώσεις της μετάθεσης ειδικών κατηγοριών καθώς και στις περιπτώσεις μετάθεσης από σχολείο σε ΣΜΕΑ.

            3. Η προτεραιότητα για τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών των περιπτώσεων α΄ και γ΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 13 του π.δ. 50/1996 ισχύει τόσο για τις μεταθέσεις από περιοχή σε περιοχή μετάθεσης, όσο και για τις μεταθέσεις και τοποθετήσεις εντός της ίδιας περιοχής.

Π.Δ. 50/1996

 Άρθρο 13Ειδικές κατηγορίες μετάθεσης

1 . Κατά τις μεταθέσεις και τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών λειτουργών μετατίθενται ή τοποθετούνται, κατά προτεραιότητα, συγκρινόμενοι μόνο μεταξύ τους.

            α) Οι εκπαιδευτικοί που έχουν παιδιά τα οποία χρειάζονται ειδική θεραπευτική αγωγή ή εκπαίδευση και είναι τυφλά, κωφά ή βαρήκοα, αυτιστικά, σπαστικά πάσχουν από μεσογειακή αναιμία, που χρήζει μεταγγίσεων αίματος, λευχαιμία, αιμορροφιλία, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια σε στάδιο αιμοκάθαρσης, ΑΙDS, σύνδρομο DΟWΝ και σκλήρυνση κατά πλάκας τετραπληγικής ή παραπληγικής μορφής καρκίνο σε μεταστατικό στάδιο και νόσο του Crohn. Για την απόδειξη των λόγων αυτών απαιτείται βεβαίωση Β/θμιας Υγειονομικής Επιτροπής στην οποία θα εκτίθεται και το ιστορικό της ασθένειας.

            γ) Οι εκπαιδευτικοί που οι ίδιοι ή οι σύζυγοί τους πάσχουν από μεσογειακή αναιμία που χρήζει μεταγγίσεων αίματος, λευχαιμία, αιμορροφιλία, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια σε στάδιο αιμοκάθαρσης, ΑΙDS και σκλήρυνση κατά πλάκας τετραπληγικής ή παραπληγικής μορφής καρκίνο σε μεταστατικό στάδιο και νόσο του Crohn. Για την απόδειξη των λόγων αυτών απαιτείται βεβαίωση Β/θμιας Υγειονομικής Επιτροπής στην οποία θα εκτίθεται και το ιστορικό της ασθένειας.

            4. Η προτεραιότητα για τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών της περίπτωσης β΄ της ίδιας παραγράφου ισχύει μόνο για τις μεταθέσεις από περιοχή σε περιοχή μετάθεσης. 

Π.Δ. 50/1996

 Άρθρο 13
Ειδικές κατηγορίες μετάθεσης

            β) Οι εκπαιδευτικοί που έχουν τέσσερα ή περισσότερα άγαμα παιδιά, τα οποία δεν έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους. Στο σύνολο των παιδιών υπολογίζονται και όσα φοιτούν σε ανώτατες ή ανώτερες δημόσιες σχολές του εσωτερικού ή ισότιμες του εξωτερικού, εφόσον αυτά δεν έχουν υπερβεί το 25ο έτος της ηλικίας τους, δεν βρίσκονται στο τελευταίο εξάμηνο ή έτος σπουδών ή δεν φοιτούν για απόκτηση δεύτερου πτυχίου ή μεταπτυχιακού τίτλου. Ως ημερομηνία συμπλήρωσης του 18ου ή 25ου έτους της ηλικίας θεωρείται η 31η Δεκεμβρίου του έτους κατά το οποίο πραγματοποιούνται οι μεταθέσεις.

             5. Οι εκπαιδευτικοί που υπάγονται στην περίπτωση β΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 13 του π.δ. 0/1996 δεν εξαιρούνται από τις ρυθμίσεις του άρθρου 14 του ίδιου διατάγματος. 

Π.Δ. 50/1996

 Άρθρο 13
Ειδικές κατηγορίες μετάθεσης

            β) Οι εκπαιδευτικοί που έχουν τέσσερα ή περισσότερα άγαμα παιδιά, τα οποία δεν έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους. Στο σύνολο των παιδιών υπολογίζονται και όσα φοιτούν σε ανώτατες ή ανώτερες δημόσιες σχολές του εσωτερικού ή ισότιμες του εξωτερικού, εφόσον αυτά δεν έχουν υπερβεί το 25ο έτος της ηλικίας τους, δεν βρίσκονται στο τελευταίο εξάμηνο ή έτος σπουδών ή δεν φοιτούν για απόκτηση δεύτερου πτυχίου ή μεταπτυχιακού τίτλου. Ως ημερομηνία συμπλήρωσης του 18ου ή 25ου έτους της ηλικίας θεωρείται η 31η Δεκεμβρίου του έτους κατά το οποίο πραγματοποιούνται οι μεταθέσεις.

Π.Δ. 50/1996

Άρθρο 14
Κρίση και τοποθέτηση υπεράριθμων εκπαιδευτικών

1. Υπεραριθμίες εκπαιδευτικών είναι δυνατόν να προκύψουν:

α) Σε σχολικές μονάδες της Α/θμιας εκπαίδευσης από ίδρυση, κατάργηση, υποβιβασμό, διαίρεση ή συγχώνευση αυτών ή άλλη αιτία.

β) Σε σχολικές μονάδες της Β/θμιας εκπαίδευσης από ίδρυση, κατάργηση ή συγχώνευση αυτών, από μετατροπή λυκείων σε λυκειακές τάξεις ή από μείωση των τμημάτων των μαθητών ή άλλη αιτία.

Σε περίπτωση συγχώνευσης σχολικών μονάδων για τη διαπίστωση της τυχόν υπεραριθμίας κρίνονται όλοι οι εκπαιδευτικοί των σχολείων που συγχωνεύονται.

2. Τα αρμόδια περιφερειακά συμβούλια, μετά τις μεταθέσεις που διενεργούνται σύμφωνα με τη διαδικασία των άρθρων 9, 11, 12 και 13 του διατάγματος αυτού συντάσσουν πίνακες των κενών οργανικών θέσεων λαμβάνοντας υπόψη και τις κενές θέσεις που προέκυψαν από τη διαδικασία των παραπάνω μεταθέσεων κατά σχολική μονάδα.

3. Αν κατά τη σύνταξη των παραπάνω πινάκων, διαπιστωθεί υπεραριθμία εκπαιδευτικών σε σχολικές μονάδες, αυτή ρυθμίζεται με την παρακάτω διαδικασία:

α) Καλούνται όλοι οι εκπαιδευτικοί του ίδιου κλάδου ή ειδικότητας που ανήκουν οργανικά στο σχολείο όπου διαπιστώθηκε η υπεραριθμία να δηλώσουν, εντός τριών (3) εργάσιμων ημερών, αν επιθυμούν ή όχι να κριθούν ως υπεράριθμοι.

β) Στη συνέχεια τα περιφερειακά υπηρεσιακά συμβούλια, σε συνεδρίασή τους χαρακτηρίζουν ονομαστικά τους υπεράριθμους εκπαιδευτικούς, κατά σχολική μονάδα, λαμβάνοντας υπόψη τα εξής:

ι) Από όσους εκπαιδευτικούς επιθυμούν να κριθούν ως υπεράριθμοι, χαρακτηρίζονται υπεράριθμοι αυτοί που συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο αριθμό μονάδων μετάθεσης, σύμφωνα με το άρθρο 16 αυτού του Π.Δ.

ιι) Από όσους εκπαιδευτικούς δεν επιθυμούν να κριθούν ως υπεράριθμοι, χαρακτηρίζονται ως υπεράριθμοι εκείνοι που τοποθετήθηκαν οργανικά τελευταίοι στη σχολική μονάδα. Οι εκπαιδευτικοί που μετατέθηκαν ή τοποθετήθηκαν στη σχολική μονάδα το ίδιο σχολικό έτος, εκτός των εκπαιδευτικών που τοποθετήθηκαν ως υπεράριθμοι, θεωρείται ότι τοποθετήθηκαν ταυτόχρονα. Σε περίπτωση ταυτόχρονης τοποθέτησης υπεράριθμοι χαρακτηρίζονται οι εκπαιδευτικοί που συγκεντρώνουν το μικρότερο αριθμό μονάδων μετάθεσης, σύμφωνα με το άρθρο 16 αυτού του Π.Δ.

Ειδικά οι εκπαιδευτικοί, που τοποθετήθηκαν στα ιδρυθέντα Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια (Τ.Ε.Ε.) κατά τις διατάξεις του άρθρου 9 παρ. 6 του Ν.2640/1998 (ΦΕΚ 206Α'), και προέρχονται από τα τέως Τεχνικά Επαγγελματικά Λύκεια (Τ.Ε.Λ.) και τα τέως Ενιαία Πολυκλαδικά Λύκεια (Ε.Π.Λ.), λογίζονται τοποθετηθέντες σε αυτά από την αρχική τους τοποθέτηση στα τέως Τ.Ε.Λ. και Ε.Π.Λ., μετατράπηκαν σε Ενιαία Λύκεια κατά τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ.8του Ν.2525/1997 (ΦΕΚ 188Α).

4. Οι εκπαιδευτικοί που χαρακτηρίζονται υπεράριθμοι, σύμφωνα με τα παραπάνω, καλούνται από το αρμόδιο περιφερειακό συμβούλιο να υποβάλουν δήλωση τοποθέτησης σε συγκεκριμένες σχολικές μονάδες, στις οποίες υφίστανται οργανικά κενά, εντός δέκα ημερών.

5. Η τοποθέτηση των υπεράριθμων εκπαιδευτικών της Α/θμιας Εκπαίδευσης γίνεται ως εξής:

α) Όταν η υπεραριθμία σε ένα σχολείο οφείλεται σε ίδρυση αντίστοιχου νέου σχολείου στη σχολική περιφέρειά του και στο οποίο μετακινούνται μαθητές του αρχικού σχολείου, οι υπεράριθμοι τοποθετούνται, εφόσον το επιθυμούν κατά απόλυτη προτεραιότητα στο νέο σχολείο. Η τοποθέτηση γίνεται με βάση το σύνολο των μονάδων μετάθεσης.

β) Οι εκπαιδευτικοί που επιθυμούν να τοποθετηθούν σε κενές οργανικές θέσεις σχολείων της ίδιας ομάδας όπου ανήκει το σχολείο στο οποίο κρίθηκαν ως υπεράριθμοι, τοποθετούνται κατά απόλυτη προτεραιότητα, συγκρινόμενοι μόνο μεταξύ τους, με βάση το σύνολο των μονάδων μετάθεσης και τις δηλώσεις προτίμησής τους σε κενές οργανικές θέσεις σχολείων της ίδιας ομάδας και όπου αυτό δεν είναι δυνατόν σε κενές θέσεις όμορης ομάδας σχολείων του ίδιου γραφείου ή της ίδιας διεύθυνσης όπου δεν λειτουργεί γραφείο.

γ) Όσοι εκπαιδευτικοί δεν επιθυμούν ή δεν κατέστη δυνατόν να τοποθετηθούν σύμφωνα με τη διαδικασία των προηγούμενων περιπτώσεων (α) και (β) της παραγράφου αυτής τοποθετούνται σε κενές θέσεις σχολείων της ίδιας περιοχής μετάθεσης κατά τη διαδικασία των διατάξεων του άρθρου 15 αυτού του Π.Δ. συγκρινόμενοι με όλους τους εκπαιδευτικούς που ζητούν μετάθεση ή τοποθέτηση.

Οι εκπαιδευτικοί των παραπάνω περιπτώσεων της παραγράφου αυτής μπορούν εφόσον το επιθυμούν να μετατεθούν κατά προτεραιότητα το ίδιο ή τα επόμενα σχολικά έτη στο σχολείο που κρίθηκαν ως υπεράριθμοι, αν σε αυτό δημιουργηθούν κενές θέσεις.

6. Η τοποθέτηση των υπεράριθμων εκπαιδευτικών της Β/θμιας εκπαίδευσης γίνεται ως εξής:

α) Όταν η υπεραριθμία σε ένα σχολείο οφείλεται σε ίδρυση αντίστοιχου νέου σχολείου στη σχολική περιφέρειά του και στο οποίο μετακινούνται μαθητές του αρχικού σχολείου, οι υπεράριθμοι τοποθετούνται εφόσον το επιθυμούν, κατά απόλυτη προτεραιότητα στο νέο σχολείο. Η τοποθέτηση γίνεται με βάση το σύνολο των μονάδων μετάθεσης. Όταν η υπεραριθμία σε λύκεια μιας περιοχής οφείλεται σε ίδρυση ΕΠΛ όπου και μετακινούνται οι μαθητές των λυκείου, οι υπεράριθμοι τοποθετούνται εφόσον το επιθυμούν κατ' απόλυτη προτεραιότητα στο ΕΠΛ με βάση το σύνολο των μονάδων μετάθεσης.

β) Οι εκπαιδευτικοί που επιθυμούν να τοποθετηθούν σε κενές οργανικές θέσεις σχολείων της ίδιας ομάδας, όπου ανήκει το σχολείο στο οποίο κρίθηκαν ως υπεράριθμοι, τοποθετούνται κατ' απόλυτη προτεραιότητα συγκρινόμενοι μόνο μεταξύ τους με βάση το σύνολο των μονάδων μετάθεσης και τις δηλώσεις προτίμησής τους σε κενές οργανικές θέσεις σχολείων της ίδιας ομάδας και όπου αυτό δεν είναι δυνατόν σε κενές θέσεις όμορης ομάδας σχολείων του ίδιου Γραφείου ή της ίδιας Διεύθυνσης όπου δεν λειτουργεί Γραφείο.

γ) Όσοι εκπαιδευτικοί δεν επιθυμούν να τοποθετηθούν, σύμφωνα με τη διαδικασία των προηγουμένων περιπτώσεων (α) και (β) της παραγράφου αυτής τοποθετούνται ύστερα από δήλωσή τους σε κενές θέσεις σχολείων της ίδιας περιοχής μετάθεσης, κατά τη διαδικασία των διατάξεων του άρθρου 15 αυτού του Π.Δ. συγκρινόμενοι με όλους τους εκπαιδευτικούς που ζητούν μετάθεση ή τοποθέτηση.

7. Οι εκπαιδευτικοί που εξακολουθούν να είναι υπεράριθμοι μετά τις παραπάνω ρυθμίσεις παραμένουν στο σχολείο όπου κρίθηκαν ως υπεράριθμοι και διατίθενται σε άλλες σχολικές μονάδες για συμπλήρωση του ωραρίου τους σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 14 του Ν. 1566/1985. Για το σκοπό αυτό ανακοινώνονται από τις αρμόδιες Διευθύνσεις τα σχολεία στα οποία υπάρχουν ανάγκες και καλούνται οι εκπαιδευτικοί με αίτησή τους να δηλώσουν κατά σειρά προτίμησης όλα τα παραπάνω σχολεία. Η διάθεση αυτών γίνεται με τη σειρά προτίμησης και το σύνολο των μονάδων μετάθεσής τους.

8. Ο χρόνος υπηρεσίας στην προηγούμενή τους θέση των εκπαιδευτικών της Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης που μετατίθενται, διατίθενται ή αποσπώνται λόγω υπεραριθμίας υπολογίζεται για τη συμπλήρωση της υπηρεσίας που απαιτείται από το άρθρο 8 αυτού του Π.Δ. Οι διατάξεις που προβλέπουν συνυπολογισμό του χρόνου απόσπασης στην οργανική θέση εφαρμόζονται ανάλογα και στην περίπτωση αυτή.

            6. Οι μονάδες μετάθεσης για τη συνολική υπηρεσία των εκπαιδευτικών, όπως αυτή καθορίζεται με τις παραγράφους 3 και 4 του άρθρου 16 του π.δ. 50/1996, προσδιορίζονται με συντελεστή δυόμισι για κάθε έτος υπηρεσίας. Οι μονάδες μετάθεσης για εντοπιότητα, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 9 του άρθρου 16 του ίδιου διατάγματος, ορίζονται σε τέσσερις.

Π.Δ. 50/1996

Άρθρο 16
Κριτήρια για τις μεταθέσεις και τοποθετήσεις

3. Ως συνολική υπηρεσία λαμβάνεται ο χρόνος πραγματικής υπηρεσίας στα σχολεία ή σχολές της δημόσιας εκπαίδευσης του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Ως χρόνος πραγματικής εκπαιδευτικής υπηρεσίας για κάθε εκπαιδευτικό θεωρείται:

α) Ο συνολικός χρόνος από την ημερομηνία δημοσίευσης στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του διορισμού του μέχρι 31 Αυγούστου του έτους κατά το οποίο διενεργούνται οι μεταθέσεις, εφόσον ανέλαβαν υπηρεσία εντός του μηνός Σεπτεμβρίου. Για όσους ανέλαβαν υπηρεσία μετά την 30η Σεπτεμβρίου η συνολική υπηρεσία τους υπολογίζεται από την ημερομηνία ανάληψης υπηρεσίας.

β) Ο χρόνος εκπαιδευτικής υπηρεσίας στα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού, εφόσον λαμβάνεται υπόψη για μισθολογική εξέλιξη κατά τις κείμενες διατάξεις.

γ) Ο χρόνος που οι εκπαιδευτικοί υπηρέτησαν στη δημόσια ή ιδιωτική Α/θμια ή Β/θμια εκπαίδευση με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου.

δ) Ο χρόνος εκπαιδευτικής υπηρεσίας που προσφέρθηκε στο δημόσιο με ωριαία αντιμισθία. Ο χρόνος αυτός υπολογίζεται με κλάσμα που έχει αριθμητή τις προσφερθείσες ώρες εβδομαδιαίας διδασκαλίας και παρανομαστή το υποχρεωτικό ωράριο διδασκαλίας που ισχύει κατά το χρόνο υπολογισμού των μονάδων μετάθεσης για τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς της αντίστοιχης βαθμίδας εκπαίδευσης.

ε) Ο χρόνος εκπαιδευτικής υπηρεσίας σε εκπαιδευτικά ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της ημεδαπής, εφόσον αυτός λαμβάνεται υπόψη για μισθολογική εξέλιξη.

4. Ο συνολικός χρόνος πραγματικής υπηρεσίας των εκπαιδευτικών εκφράζεται σε έτη και μήνες. Χρόνος ίσος ή μεγαλύτερος των δεκαπέντε (15) ημερών υπολογίζεται ως πλήρης μήνας, ενώ σε αντίθετη περίπτωση δεν λαμβάνεται υπόψη. Όπου κατά τον υπολογισμό των μονάδων μετάθεσης ως συνολική υπηρεσία προκύπτει αριθμός με δεκαδικό μέρος, διατηρούνται μόνο τα δύο πρώτα ψηφία του. Οι μονάδες μετάθεσης από τη συνολική υπηρεσία προσδιορίζονται με συντελεστή δύο (2) για κάθε χρόνο υπηρεσίας. (Σύμφωνα με το νέο νόμο 3848/2010 οι μονάδες μετάθεσης προσδιορίζονται με συντελεστή δυόμισι για κάθε χρόνο υπηρεσίας)

……………………

9. Μονάδες μετάθεσης για εντοπιότητα λαμβάνουν οι εκπαιδευτικοί της Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης, όταν ζητούν μετάθεση από μία περιοχή σε άλλη περιοχή, εφόσον είναι δημότες Δήμου ή Κοινότητας της περιοχής αυτής από διετίας τουλάχιστον μέχρι την ημερομηνία υποβολής της αίτησης μετάθεσης. Οι μονάδες μετάθεσης για εντοπιότητα υπολογίζονται και όταν οι εκπαιδευτικοί ζητούν μετάθεσή ή τοποθέτηση μέσα στην ίδια περιοχή, εφόσον είναι δημότες του Δήμου ή της Κοινότητας όπου λειτουργούν τα σχολεία, στα οποία επιθυμούν να μετατεθούν ή να τοποθετηθούν. Οι εκπαιδευτικοί των παραπάνω περιπτώσεων λαμβάνουν δύο (2) μονάδες μετάθεσης για εντοπιότητα (με το νόμο 3848 οι μονάδες για εντοπιότητα ορίζονται σε 4). Η εντοπιότητα αποδεικνύεται από βεβαίωση του οικείου προέδρου κοινότητας ή δημάρχου από την οποία να προκύπτει ότι ο εκπαιδευτικός είναι δημότης του Δήμου ή της Κοινότητας από διετίας.
 

Η ελληνική Σημαία μας

Η ελληνική Σημαία μας

H πρώτη Ελληνική σημαία με το λευκό σταυρό σε γαλανό φόντο, σχεδιάστηκε, υφάνθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε στην Μονή Ευαγγελίστριας στη Σκιάθο το 1807.
Σ' αυτή ο μοναχός Νήφωνας όρκισε τους οπλαρχηγούς
Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο τοu Γένους Επιφάνιο - Στέφανο Δημητριάδη και πολλούς άλλους, μετά από μεγάλη σύσκεψη που έκαναν στο Μοναστήρι της Ευαγγελιστρίας για να καταστρώσουν το σχέδιο δράσης τους.

H ελληνική σημαία με την επίσημη μορφή της οποίας καθορίστηκε το 1822
από το Σύνταγμα της Επιδαύρου, είχε σταυρό, ως σύμβολο της ορθοδοξίας.

Η σημαία αυτή, αποτελούσε την επίσημη Ελληνική σημαία έως το 1978.

Η Επίσημη Σημαία του Ελληνικού κράτους καθιερώθηκε με νόμο στις 21-12-1978
οπότε και υιοθετήθηκε η "ναυτική", αυτή με τις οριζόντιες λευκές και γαλάζιες γραμμές.

Το ριγωτό πρότυπο επιλέχτηκε λόγω της ομοιότητάς του με την
κυματιστή θάλασσα που περιβάλλει τις ακτές της Ελλάδας.

Η εκδοχή του λευκού σταυρού μέσα σε κυανό πλαίσιο χρησιμοποιείται
ακόμα και σήμερα παράλληλα με την πιο διαδεδομένη μορφή με τις ρίγες.
άλλη εκδοχή
Από το 1832 έως το 1974 η μπλε σημαία με τον κεντρικό απλό λευκό σταυρό χρησιμοποιούνταν στο εσωτερικό της χώρας και η σημερινή σημαία, με το σταυρό πάνω αριστερά και τις ρίγες, χρησιμοποιούνταν στο εξωτερικό.
Τα χρώματα της σημαίας, γαλάζιο και λευκό, συμβολίζουν το γαλάζιο της Ελληνικής θάλασσας και το λευκό των αφρισμένων κυμάτων.
Οι οριζόντιες γραμμές είναι 9, όσες και οι συλλαβές του συνθήματος της Ελληνικής Επανάστασης,"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ `Η ΘΑΝΑΤΟΣ".
Ο λευκός σταυρός συμβολίζει την αφοσίωση των Ελλήνων στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, καθώς και τη συμβολή της Εκκλησίας στο σχηματισμό του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. Σε όλους τους αγώνες του `Εθνους, οι `Ελληνες πολέμησαν και υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους το ιερό αυτό σύμβολο.
Μπορεί κανείς να ξεχάσει το γενναίο σημαιοφόρο που σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά, τη στιγμή που έστηνε την ελληνική σημαία στην κορυφή του Μπιζανίου το 1912 .
Στη μάχη που ακολούθησε, σκοτώθηκαν δέκα στρατιώτες για να μην πέσει η σημαία στα χέρια του εχθρού. Στο τέλος ο λοχίας, που είχε απομείνει, όρμησε στο ύψωμα, αγκάλιασε τη σημαία, κατρακύλησε αιμόφυρτος στην πλαγιά και όταν έφθασε στο διοικητή του τάγματος, στάθηκε όρθιος χαιρέτησε και ανάφερε στο διοικητή.
"Κύριε διοικητά, έχω την τιμή να σας παραδώσω τη σημαία".
Και έπεσε νεκρός.

άλλη εκδοχή
Οι 9 οριζόντιες γραμμές της Ελληνικής Σημαίας συμβολίζουν
τις εννέα μούσες της Ελληνικής Μυθολογίας.
Την Καλλιόπη (Επική Ποίηση), την Κλειώ (Ιστορία), την Ερατώ (ερωτική ποίηση),
την Ευτέρπη (Μουσική), την Μελπομένη (Τραγωδία),
την Πολύμνια (Ιερή Ποίηση, γεωμετρία, μιμητική και γεωργία),
την Τερψιχόρη (χορός), την Θάλια (κομωδία και ειδυλλικής ποίησης) και
την Ουρανία (αστρολογία).
Οι 9 μούσες ενέπνευσαν ολόκληρο τον Ελληνικό πολιτισμό,
από τον καιρό του Ομήρου μέχρι τον Παλαμά, τον Σεφέρη και τον Ελύτη ως και σήμερα.
Ο Ηρόδοτος έλεγε ότι το γαλάζιο και το λευκό είναι τα χρώματα των Ελλήνων,
που συμβολίζουν το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον, το ομότροπον και το όμαιμό
(κοινό γαλάζιο αίμα) μας.
Ο σταυρός ενώνει το κυανό με το λευκό, το αρσενικό με το θηλυκό, σε ένα υπέρτατο συμβολισμό αγάπης, έρωτα, ανδρείας και θυσίας, συμβολίζει τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο και μετέπειτα τον Χριστό.
Εκτός του ότι συμβολίζει την Ελληνορθόδοξη πίστη μας, το πανάρχαιο αυτό σύμβολο στην ελληνική σημαία, ο ισοσκελής σταυρός είναι η ελληνική Τετράκτυς, το σύμβολο του Δία, του Ήλιου, που μεταλαμπαδεύει Φως και Ζωή.
ΕΛ-ΛΗΝ = ΗΛΙΟΥ ΝΟΩΝ - αυτός που σκέφτεται σωστά, καλά, φωτεινά, καθαρά, ο γνωστικός και σοφός.

http://www.asxetos.gr/sendata/articles/images/asArticleRecords-996.greeceflag2.gif

 εμβατήριο ελληνικής σημαίας...........πατήστε εδώ!

τραγούδια επετείου 28ης οκτωβρίου 1940

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
(Δ. Σολωμός - Ν. Μάντζαρος)
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη
που με βια μετράει τη γη.

Απ' τα κοκάλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδρειωμένη
χαίρε ω χαίρε Ελευθεριά

ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ
(Μ. Ρασούλης)
Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στην Λευτεριά.
Εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
-σάμπως φταις και συ καημένη-
και στην Αθήνα μέσα ζει στην ξενιτιά.

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ
και να μη σε υποφέρω.
Αχ Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσει πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι.
M' εκβιάζεις μου κολλάς, σαν τον ξένο με πετάς,
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι.

Η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά
-Οδυσσέα γύρνα κοντά μου-
που τ' άγια χώματα της πόνος και χαρά.
Καθένας είναι ένας που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας που σας σεργιανά.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν
σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά.
Με κανόνια τις πόλεις χαλάσαν,
μας ανάψαν φωτιές στα χωριά.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει,
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά.
Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά.

Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσαν
και ξανάρθε σε μας λευτεριά.
Για να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσαν,
ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.

Ο ΑΝΤΑΡΤΗΣ
Φόρεσε αντάρτη τ' άρματα, ζώσε και το σπαθί σου
και σύρε για τον πόλεμο κι η Λευτεριά μαζί σου.

Σύρε και θέλω νικητής παιδί μου να γυρίσεις,
για τη γλυκιά τη Λευτεριά το αίμα σου να χύσεις

Πολέμησε αντάρτη μου ως πολεμούνε όλοι
και με τον Άρη αρχηγό να 'ναι ναι γλυκό το βόλι.

Ο ΔΡΟΜΟΣ
(Μ. Λοϊζος - Κ. Μητροπούλου)
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία,
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά.
Ήταν μια λέξη μοναχά :"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"
είπανε, όμως πως την έγραψαν παιδιά.

Ύστερα κύλησ' ο καιρός κι η Ιστορία,
πέρασε εύκολ' απ' τη μνήμη στην καρδιά.
Ο τοίχος έγραφε 'Μοναδική Ευκαιρία !
Εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά !'

Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
κι ύστερα γήπεδο, στοιχήματα, καυγάς.
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά.

ΟΙ ΚΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ
Πάνω εκεί στις Πίνδου μας τις κορφές,
που θαρρείς τ' αστέρια φιλούνε,
Της Πατρίδας λίγες αγνές μορφές,
τα πυκνά σκοτάδια ερευνούν.

Η νύχτα φεύγει, σβήνουν τ' αστέρια,
τ' αγρίμια πάνε να κρυφτούν.
Μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια,
δε θε να παν ν' αναπαυθούν.

Οι γενναίοι μας με τη λόγχη ορμούν,
τον εχθρό με λύσσα χτυπούνε.
Είναι λίγοι μα τους πολλούς νικούν
κι απ' τη γη μας πέρα τους πετούν.

ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
(Μ. Τραϊφόρος)
Μες τους δρόμους τριγυρνάνε,
οι μανάδες και ζητάνε ν' αντικρίσουνε
τα παιδιά τους π' ορκιστήκαν,
στο σταθμό σαν χωριστήκαν να γυρίσουνε.

Μα για κείνους πού 'χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε
και καμιά ποτέ ας μην κλάψει
κάθε πόνο της ας κλάψει κι ας ευχόμαστε.

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά.
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά,
προσευχόμαστε όλες, νά 'ρθετε ξανά.

Λέω σ' όσες ξαγρυπνάνε
και για κάποιον ξενυχτάνε και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια γνήσια Ελληνοπούλα δεν ταιριάζουνε.

Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου και Πλακιώτισσες,
όσο κι αν πικρά πονούμε,
υπερήφανα ας πούμε σα Σουλιώτισσες.

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά.
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά,
προσευχόμαστε όλες, νά 'ρθετε ξανά.

Mε της Νίκης τα φτερά,
σας προσμένουμε παιδιά.

Στο πόλεμο βγαίν' ο Ιταλός
Στο πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός
κι ου τσουλιάς του λέει
έβγα Μουσουλίν
έριμη του φουστάν του κουρουμπλί
γιατί δε βγαίνεις καταδώ
κι έχω μια όρεξ' ορέ να σε ιδώ

Κι κεί σιαπάν, σιαπάν στη Κορυτσά
Λεν τα παιδιά μας ούλα έλα παραδώ
ουρέ για να σ'ιδώ και γω,
γιατί δε βγαίνεις να σ'ιδώ,
ουρέ γιατί μας κάνεις το λαγό;

Καίει ου ήλιος καίει, καίει μανάραμ καίει
και αυτοί μιλάν για χιόνια λάσπες και βροχές
ε'ρι λάσπες και βροχές
Το πόλεμο τι, μωρ τι, τι τουν ήθελεις
και σε περιγελούνει οι άντρες σα σε δούνε
παράτα τη, μωρ τηνπαλληκαριά
τα τάγκς, και τα κανόνια, δεν είναι, μακαρόνια

Πού 'σε ουρέ Μπενίτου κρυμμένους στη σπηλιά
ουρέ κατέβα παρακάτου, φουβάμαι τουν τσουλιά
έρι φουβάμαι τουν τσουλιά

ΒΑΖΕΙ Ο ΝΤΟΥΤΣΕ ΤΗ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥ
Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του
και τη σκούφια την ψηλή του
μ' όλα τα φτερά. (2)
Και μια νύχτα με φεγγάρι
την Ελλάδα πάει να πάρει
βρε το φουκαρά. (2)
Ωχ! Τον τσολιά μας το λεβέντη
βρίσκει στα βουνά..
και ταράζουν τον αφέντη
το μακαρονά.
Αχ, Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο,
με τους τσολιάδες ποιος μου είπε να τα βάνω;

Ξεκινάει την άλλη μέρα
μα και πάλι ακούει: "Αέρα!"
από τον τσολιά. (2)
Δρόμο παίρνει και δρομάκι
και πηδάει το ποταμάκι
ξέρει τη δουλειά. (2)
Ωχ! Τρώει τις σφαίρες σαν χαλάζι
από τον τσολιά
κι όλο στρατηγούς αλλάζει
για να βρει δουλειά.
Αχ, Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο
και στείλε γρήγορα τα μαύρα μου να βάνω.

Στέλνει ο νέος Ναπολέων
μεραρχίες πειναλέων
στο βουνό ψηλά, (2)
για να βρουν το διάβολο τους
κι ο στρατός μας αιχμαλώτους
τσούρμο κουβαλά. (2)
Ωχ! Και οι "κένταυροι" οι καημένοι
βρε τι τρομερό,
νηστικοί, ξελιγωμένοι,
πέφτουν στο νερό.
Αχ, Γκράτσι, να μη σε δω Γράτσι,
γιατί σε κάρβουνα αναμμένα έχω κάτσει.
Τρέχουν σαν τρελοί στους βράχους
κι από μας κι απ' τους συμμάχους
τρώνε την κλωτσιά. (2)
Και χωρίς πολλές κουβέντες
μπήκαν έλληνες λεβέντες,
μες στην Κορυτσά. (2)
Ωχ! Μέσα στ' Αργυρόκαστρο
εμπήκε το χακί
και σημαία κυματίζει
τώρα ελληνική.
Αχ, Τσιάνο, θα σκοτωθώ Τσιάνο,
γιατί σε λίγο και τα Τίρανα τα χάνω.
Και πάθαν οι καημένοι μεγάλη συμφορά
κι η Ρώμη περιμένει κι εκείνη τη σειρά.

ΚΟΡΟΪΔΟ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ
Με το χαμόγελο στα χείλη
παν οι φαντάροι μας μπροστά
και γίναν οι Ιταλοί ρεζίλι,
γιατί η καρδιά τους δε βαστά.

Βρέχει. Και κάτω από την τέντα
δεν κάνουν βήμα προς τα μπρος
και λένε στ' ανακοινωθέντα:
"Φταίει ο κακός μας ο καιρός..."

Επωδός:
Κορόιδο Μουσολίνι
κανένας δε θα μείνει,
εσύ και η γελοία
η φασιστική Ιταλία
τρέμετε όλοι το χακί.

Δεν έχεις διόλου μπέσα
κι όταν θα μπούμε μέσα,
ακόμα και στη Ρώμη
γαλανόλευκη θα υψώσουμε
σημαία ελληνική.

Και έρχεται η Επέτειος.. εικόνες

   Αέρααααααααααα

Πάρα πολύ ωραίο site για 28η Οκτωβρίου.....πατήστε εδώ!

Τραγούδια !Ευχαριστώ το site http://www.daskalos.edu.gr/s/giortes/t-28oktwbrioy_01.html

σελίδα με βίντεο για την επέτειο........πατήστε εδώ! 

Τα καταφέραμε!!!!!!!!!

Όλα πήγαν πολύ καλά και άκρως διασκεδαστικά!!
Αφού χωριστήκαμε σε ομάδες για την διευκόλυνση της διαδικασίας πατήσαμε τα σταφύλια και βγήκε το πολυπόθητο σταφυλόζουμο!

Εντυπωσιάστηκα κι εγώ με την όλη διαδικασία γιατί σαν παιδί της πόλης δεν είχα δει ποτέ "live" πώς γίνεται!!!
Το ζουμί αυτό = μούστος το σουρώσαμε καλά και κρατήσαμε σε μια κανάτα που αερίζεται ένα μέρος του για να γίνει η ζύμωση, που κρατά από 15 έως και 30-40 μέρες!, και το υπόλοιπο το βάλαμε σε μπουκάλια στο ψυγείο!

Μετά από κανά 2 μέρες είπαμε να φτιάξουμε και μουστοκούλουρα!
Ανοίγοντας το μπουκάλι του μούστου, που ήταν στο ψυγείο για να μην ξινίσει, πετάχτηκε ένας πλούσιος αφρός προς έκπληξη των παιδιών (κι εμού φυσικά...!) που φώναζαν μανιωδώς "ΗΦΑΊΣΤΕΙΟ" "ΗΦΑΊΣΤΕΙΟ"!!!
Τα υπόλοιπα έχουν γραφτεί στην ιστορία...! Τα παιδιά πασαλλοιμένα με τα ζυμάρια που επειδή δε μου έφτασε το αλεύρι είχαν παραμείνει παχύρρευστα ζουμιά, εγώ να παίρνω τηλ. τον άντρα μου να μου φέρει αλεύρι και επίσης να βγάζω φωτό τα παιδιά για να μην κουραστούν περιμένοντας!!! Ευτυχώς που είμαστε σε χωριό και δεν περιμέναμε πολύ!

Τελικά τα κουλούρια έγιναν φανταστικά! Τα παιδιά επιστράτευσαν όλη τη φαντασία τους κι έφτιαξαν μοναδικές δημιουργίες! ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!
Τα κουλούρια ψήθηκαν και μοσχομύρισαν το τόπο! Και ήταν και πεντανόστιμα!

 Παλιά φωτογραφία που απεικονίζει δύο άντρες κατά τη διάρκεια της οινοποίησης, σ΄ ένα Ληνό (πατητήρι) να περιστρέφουν τον κάθετο κοχλία («Αδράχτι») κρατώντας τους ξύλινους βραχίονες που λέγονται «Στρέφτες». Όταν περιστρέφεται το Αδράχτι, ανυψώνεται ο ογκόλιθος και με το βάρος του προκαλεί τη συμπίεση των σταφυλιών στον υπερυψωμένο χώρο (μπροστά δεξιά της φωτογραφίας), το «τζυάθι», όπου γίνεται η σύνθλιψη των σταφυλιών, μέχρι να στραγγίσει όλος ο χυμός, το «Μουστάρι». Αυτό ρέει μέσα από τρύπα σε πιθάρι, το «ποδόδιην» (που είναι μισοχωμένο στο δάπεδο). Κυπριακό Οινομουσείο, στην Ερήμη Κύπρου, στις 25/08/2007.

---

25/08/07 | Ερήμη, Κύπρος
Αρχείο ερευνητικού προγράμματος «Οι δρόμοι του κρασιού στην Ανατολική Μεσόγειο, Λήμνος - Κύπρος»

• Παλιά φωτογραφία που απεικονίζει το άλεσμα των σταφυλιών με χειροκίνητη αλέστρα η οποία βρίσκεται πάνω από ένα μεγάλο πιθάρι, όπου μέσα πέφτει ο μούστος, στο Κυπριακό Οινομουσείο, στην Ερήμη Κύπρου, στις 25/08/2007.

---

25/08/07 | Ερήμη, Κύπρος
Αρχείο ερευνητικού προγράμματος «Οι δρόμοι του κρασιού στην Ανατολική Μεσόγειο, Λήμνος - Κύπρος»

• Αδράχτι, με ξύλινους βραχίονες που λέγονται «Στρέφτες», και έναν ογκόλιθο στερεωμένο στο κάτω μέρος του (όταν περιστρέφεται το Αδράχτι, ανυψώνεται ο ογκόλιθος και με το βάρος του προκαλεί το τη συμπίεση των σταφυλιών μέχρι να στραγγίσει όλος ο χυμός, το «Μουστάρι». Αυτό ρέει μέσα από τρύπα στο κάτω μέρος σε πιθάρι, το «ποδόδιην» που είναι μισοχωμένο στο δάπεδο), στο Αναπαλαιωμένο Ληνό (πατητήρι σταφυλιών), στο χωριό Όμοδος Λεμεσού Κύπρου, στις 22/08/2007.

---

23/08/2007 | Όμοδος, Κύπρος
Αρχείο ερευνητικού προγράμματος «Οι δρόμοι του κρασιού στην Ανατολική Μεσόγειο, Λήμνος - Κύπρος»

http://ct-srv2.aegean.gr/krasia/showQTVR.php?qt=qcps_007&lng=Z3JlZWs=&cntr=1

Κύπρος • Τρύγος • Γενικά

Τα πρώτα σταφύλια αρχίζουν να ωριμάζουν στις αρχές Αυγούστου, ενώ στις 6 Αυγούστου (Μεταμόρφωση του Σωτήρος) κόβονται τα πρώτα γινωμένα τσαμπιά. Παλιότερα, όλοι οι παραγωγοί τα μετέφεραν μέσα σε μικρά πανέρια στην εκκλησία για να ευλογηθούν πριν τα καταναλώσουν. Ακόμη και σήμερα το συγκεκριμένο έθιμο τηρείται από ορισμένους παραγωγούς.
Ο τρύγος ξεκινάει γύρω στα τέλη Αυγούστου και διαρκεί ανάλογα με τη γεωγραφία της κάθε περιοχής (ορεινή ή πεδινή) μέχρι και τα τέλη Οκτωβρίου. Κατά το παρελθόν οι τρυγητές (άνδρες και γυναίκες) είχαν μαζί τους τριών ειδών καλάθια: α) τα κοφίνια, όπου έβαζαν τα καλά σταφύλια που προορίζονταν για κρασί, β) την «καλαθούρκα», όπου έβαζαν τα τσαμπιά που προορίζονταν για να γίνουν σταφίδα και γ) το «σικλί», όπου έβαζαν τις λιωμένες ρώγες, από τις οποίες οι γυναίκες θα παρασκεύαζαν διάφορα γλυκίσματα. Σήμερα χρησιμοποιούνται και μηχανικά μέσα (harvester machines).
Παλιότερα τα σταφύλια μεταφέρονταν μέσα σε κοφίνια στο σπίτι του ιδιοκτήτη του αμπελιού, όπου ολοκληρωνόταν συνήθως και η διαδικασία οινοποίησης. Σε ορισμένα χωριά όπως π.χ. το Φικάρδου (40 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λευκωσίας), συντηρούσαν διαλεγμένα τσαμπιά (κυρίως άσπρων σταφυλιών) τα οποία κατανάλωναν όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Τα συγκεκριμένα τσαμπιά τα κρεμούσαν δεμένα με σπάγκο στις «κρεμασταριές», στο ισόγειο του σπιτιού, όπου ο φυσικός αερισμός και το κρύο τα βοηθούσαν να συντηρηθούν. Την ημέρα των Φώτων η κάθε οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία από αυτό το σταφύλι για ευλογία, ενώ με το αγίασμα των Φώτων ράντιζαν τα αμπέλια για προστασία από τις αρρώστιες.

Κύπρος • Πάτημα - Πατητήρια • Γενικά

Η διαδικασία παραγωγής του κρασιού περιλαμβάνει, ανάλογα με την περιοχή και την ιστορική συγκυρία, διαφορετικές τεχνικές, οι οποίες όμως έχουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ τους.
Ο παλιότερος τρόπος παραγωγής κρασιού αφορούσε στο πάτημα των σταφυλιών με τα πόδια μέσα σε «πατήστρες» ή «δάνες» (μεγάλες πήλινες λεκάνες). Πολλές πατήστρες ήταν χτισμένες στις αυλές των σπιτιών, ενώ ορισμένες ήταν λαξευμένες σε φυσικό βράχο. Λαξευμένες πατήστρες (οι οποίες δεν χρησιμοποιούνται πλέον) υπάρχουν σε ορισμένα χωριά της περιφέρειας της Λεμεσού και της Πάφου. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα αμπελοκαλλιεργητές (ιδιαίτερα στα χωριά της περιφέρειας της Πάφου), που πατούν τα σταφύλια τους με τα πόδια μέσα σε χτιστές - τσιμεντένιες πατήστρες.
Ορισμένα μικρά πατητήρια (ληνοί) υπήρχαν συνήθως στο ισόγειο ή στην αυλή σπιτιών, ενώ σε ορισμένα χωριά (π.χ. της περιφέρειας της Λεμεσού), μεγαλύτερης χωρητικότητας ληνοί στεγάστηκαν σε ειδικά κοινοτικά κτίσματα, τα οποία χρησιμοποιούσαν για να παράγουν το κρασί τους όλοι οι αμπελοκαλλιεργητές ενός χωριού ή και των γειτονικών χωριών.
Μετά τον τρύγο, τα σταφύλια μεταφέρονταν μέσα σε κοφίνια είτε στο σπίτι του ιδιοκτήτη κάθε αμπελιού, είτε σε κοινόχρηστο ληνό. Εκεί τα άπλωναν στον ήλιο για 5-10 ημέρες και στη συνέχεια τα πατούσαν.

Κύπρος • Παραδοσιακή οινοποίηση • Γενικά

Σε μια πρώιμη εκδοχή χρήσης μηχανικών μέσων σύνθλιψης των σταφυλιών, τα τοποθετούσαν σε μια δεξαμενή όπου τα πίεζε μια ξύλινη τάβλα η οποία λειτουργούσε ως πρέσα. Την κίνηση στην τάβλα μετέδιδε ένα μεγάλο ξύλινο δοκάρι, συνδεδεμένο με ένα χειροκίνητο κοχλία. Η περιστροφή του κοχλία ωθούσε το δοκάρι προς τα κάτω, οπότε πίεζε την τάβλα πάνω στα σταφύλια που ήταν τοποθετημένα στη δεξαμενή. Η συγκεκριμένη μηχανική κατασκευή ήταν εγκατεστημένη σχεδόν αποκλειστικά σε κοινοτικούς ληνούς, αφού ήταν σχετικά δύσχρηστη και ογκώδης, οπότε τη χρησιμοποιούσαν μόνο για τη σύνθλιψη μεγάλων ποσοτήτων σταφυλιών.
Αρκετοί Κύπριοι αμπελοκαλλιεργητές χρησιμοποιούσαν την «αλέστρα», η οποία αποτελείται από μια ξύλινη λεκάνη με κεκλιμένες πλευρές, που φέρει ένα παραλληλόγραμμο άνοιγμα στο κάτω μέρος της, όπου είναι προσαρμοσμένοι δύο ατσάλινοι κύλινδροι με προεξοχές, οι οποίοι περιστρέφονταν με χειροκίνητο μοχλό, προσαρμοσμένο στο πλάι της «αλέστρας». Τα σταφύλια που έριχναν στην «αλέστρα», κατευθύνονταν από την κλίση των τοιχωμάτων προς τον πάτο της κατασκευής, όπου συνθλίβονταν από τους κινούμενους κυλίνδρους. Η «αλέστρα» ως εύχρηστη και ελαφριά κατασκευή, προσαρμοζόταν πάνω σε πιθάρι το οποίο είχε προηγουμένως καθαριστεί, πλυθεί, καπνιστεί και απολυμανθεί με μεγάλη σχολαστικότητα, και προοριζόταν για τη ζύμωση του γλεύκους. Τα προϊόντα της σύνθλιψης έπεφταν κατευθείαν στο πιθάρι, απαλλαγμένα από τα «τσάμπουρα» και άλλες προσμίξεις, που παρέμεναν στον πάτο της «αλέστρας». Σταδιακά οι ξύλινες χειροκίνητες «αλέστρες» αντικαταστάθηκαν από μηχανικές, τις οποίες χρησιμοποιούν μέχρι και σήμερα ορισμένοι αμπελοκαλλιεργητές οι οποίοι παράγουν μόνοι τους το δικό τους κρασί.
Τα αλεσμένα σταφύλια τα άφηναν μέσα στο πιθάρι για μερικές μέρες μέχρι να ολοκληρωθεί η ζύμωση. Σ’ αυτό το διάστημα ανακάτευαν περιοδικά το μίγμα με ένα ειδικό ξύλο που έφερε τρεις απολήξεις, το «σπιλαστήρι», ώστε να μην υπερχειλίσει το περιεχόμενο του πιθαριού λόγω της ζύμωσης.
Στη συνέχεια με τη βοήθεια ενός κοφινιού που χρησίμευε ως φίλτρο, διαχώριζαν το μούστο από τα εναπομείναντα στέμφυλα. Οι παραγωγοί βύθιζαν προσεκτικά μέσα στο πιθάρι το κοφίνι, έτσι ώστε γέμιζε σιγά-σιγά με μούστο, ενώ τα τσάμπουρα που δεν χωρούσαν από τα διάκενα του πλέγματος του κοφινιού παρέμεναν στην περιφέρεια, μεταξύ του κοφινιού και των τοιχωμάτων του πιθαριού. Οι παραγωγοί αφαιρούσαν στη συνέχεια τον καθαρό μούστο από το εσωτερικό του κοφινιού, που τον μετάγγιζαν σε άλλο καθαρό πιθάρι, χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο σε σχήμα και μέγεθος μεγάλης κουτάλας.
Στην τελική φάση της οινοποίησης το πιθάρι έκλεινε - σφραγιζόταν με μια πλάκα (για να μην ξινίσει το κρασί). Πάνω στην πλάκα άφηναν μόνο μια μικρή οπή η οποία έκλεινε με ένα φελλό, ενώ το κρασί έμενε για τουλάχιστον 40 ημέρες μέσα στο πιθάρι απείραχτο. Στη συνέχεια άνοιγαν την οπή και «τραβούσαν» με ένα σωλήνα δείγμα, για να το δοκιμάσουν οι παραγωγο
ί ή οι έμποροι.

 

Κύπρος • Σύγχρονη οινοποίηση • Γενικά

Την ίδια περίπου διαδικασία - με ορισμένες παραλλαγές που αφορούν κυρίως στο τελευταίο στάδιο της οινοποίησης, αφού οι παραγωγοί αποθηκεύουν πλέον συνήθως το μούστο σε ανοξείδωτες δεξαμενές και όχι σε πιθάρια - ακολουθούν και σήμερα ορισμένοι ανεξάρτητοι οινοπαραγωγοί. Βέβαια στα μεγάλα εργοστάσια οινοποίησης ο εκραγισμός και η σύνθλιψη των σταφυλιών, καθώς και η παραγωγή του μούστου γίνεται με τη χρήση σύγχρονων μηχανημάτων.

Κύπρος • Παράγωγα οινοποίησης • Γενικά

Κατά το παρελθόν μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας της οικιακής οινοποίησης και παραγωγής του κρασιού, ακολουθούσε η διαδικασία της απόσταξης των στέμφυλων και των στερεών κατάλοιπων με σκοπό την παραγωγή ζιβανίας. Ο αμπελουργός τοποθετούσε τα στέμφυλα στο καζάνι, το οποίο βρισκόταν μόνιμα εγκατεστημένο σε στεγασμένο μέρος της αυλής του σπιτιού και μέσω της απόσταξης παρήγαγε ζιβανία (ποτό υψηλής περιεκτικότητας σε αλκοόλ, αντίστοιχο με το τσίπουρο). Τη ζιβανία τη χρησιμοποιούσαν τόσο για θεραπευτικούς σκοπούς, όσο και για κέρασμα - τρατάρισμα.
Η λέξη ζιβανία προκύπτει από τις Λατινικές λέξεις «sine» και «vinum» που σημαίνει «χωρίς οίνο». Από το 1998 και έπειτα η παραγωγή και η διάθεση της ζιβανίας ελέγχεται από το Σ.Α.Π. (Συμβούλιο Αμπελοοινικών Προϊόντων). Η ζιβανία αποτελεί πλέον εθνικό προϊόν για την Κύπρο και μια παραδοσιακή ονομασία που παράγεται αποκλειστικά στην Κύπρο.
Από το 1998 και έπειτα η κατανάλωση της ζιβανίας στην εγχώρια αγορά της Κύπρου καταγράφει σταθερή άνοδο. Το 1998 καταναλώθηκαν περίπου 60.000 λίτρα ζιβανίας, ενώ το 2006 καταναλώθηκαν περίπου 620.000 λίτρα.

πηγή

Οι Αμπελοοινικές περιοχές της Ελλάδας

Οι Αμπελοοινικές περιοχές της Ελλάδας

Πελοπόννησος
	1. Νεμέα
	Ποικιλία: Αγιωργήτικο
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΝΕΜΕΑ, ΤΟΠΙΚΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ ΟΙΝΟΣ, ΤΟΠΙΚΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΟΙΝΟΣ
		Χωρίζεται σε 3 ζώνες: 1. Μία ημιορεινή με υψόμετρο 450-650 μ. Εδώ παράγονται κρασιά κατάλληλα για παλαίωση. 2. Μία με υψόμετρο 250 μ. όπου η ταχύτερη ωρίμανση και ο υψηλότερος αλκοολικός τίτλος επιτρέπουν την παραγωγή ημίγλυκων οίνων και 3. Μία μεγάλου υψομέτρου 750-800 μ. όπου παίρνουμε γλεύκη με μικρότερη περιεκτικότητα σε σάκχαρα, κατάλληλα για την παραγωγή ροζέ κρασιών.
	2. Μαντινεία
	Ποικιλία: Μοσχοφίλερο (Ξανθοφίλερο, Ασπροφίλερο, Γκριζοφίλερο, Φιλέρι)
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ, ΤΟΠΙΚΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΟΙΝΟΣ
		Η ζώνη της Μαντινείας βρίσκεται στο οροπέδιο της Τρίπολης και αναπτύσσεται ΒΑ & ΝΑ της πόλης.
	3. Αχαΐα
	Ποικιλία: Ροδίτης, Μαυροδάφνη, Μοσχάτο
		Προϊόντα: ΟΠΕ ΠΑΤΡΑ, ΤΟΠΙΚΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΟΙΝΟΣ, ΜΑΥΡΟΔΑΦΝΗ ΟΠΑΠ
	4. Υπόλοιπο Πελοποννήσου
		Τοπικός οίνος Τριφυλλίας & Τοπικός οίνος Μεσσηνίας:
		Λευκός (Ugni Blanc, Φιλέρι)
		Ερυθρός (Cabernet. Sauvignon, Merlot, Cabernet. Franc, Grenache, Carignan)
		Τοπικός οίνος Πυλίας:
		Λευκός: Ροδίτης, Ugni Blanc, Chardonnay
		Τοπικός Οίνος Ορεινής Κορινθίας:
		Ροζέ: Αγιωργήτικο
		Τοπικός Πελοποννησιακός:
		Λευκός & Ερυθρός.
Στερεά Ελλάδα & Εύβοια
	1. Βοιωτία
	Ποικιλία: Σαββατιανό, Ροδίτης, Cab.Sauvignon, Merlot, Grenache Rouge
		Προϊόντα: ΤΟΠΙΚΟΣ ΟΙΝΟΣ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΤΟΠΙΚΟΣ ΘΗΒΑΪΚΟΣ, ΤΟΠΙΚΟΣ ΟΙΝΟΣ ΛΟΚΡΙΔΟΣ
		Λευκός, Ροζέ & Ερυθρός.
Θεσσαλία
	1. Ραψάνη
	Ποικιλία: Ξινόμαυρο, Σταυρωτό & Κρασάτο.
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΡΑΨΑΝΗ, ΤΟΠΙΚΟΣ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΣ ΟΙΝΟΣ.
		Η ζώνη της Ραψάνης βρίσκεται στην έξοδο της κοιλάδας των Τεμπών.
	2.Αγχίαλος
	Ποικιλία: Σαββατιανό, Ροδίτης.
		Προϊόντα: ΟΠΕ ΑΓΧΙΑΛΟΣ.
	3. Καρδίτσα
	Ποικιλία: Μαύρο Μεσενικόλα, Λευκό Μπατίκι, Ροζακί, Μοσχάτο Αμβούργου.
	4. Τύρναβος
	Ποικιλία: Μπατίκι, Μοσχάτο Αμβούργου, Σαββατιανό, Ροδίτης.
Μακεδονία Θράκη
	1. Νάουσα
	Ποικιλία: Ξινόμαυρο
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΝΑΟΥΣΑ
	2. Γουμένισσα
	Ποικιλία: Ξινόμαυρο, Νεγκόσκα
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΓΟΥΜΕΝΝΙΣΑ
	3. Αμύνταιο
	Ποικιλία: Ξινόμαυρο
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΑΜΥΝΤΑΙΟ
		Ροζέ απλά & αφρώδη κρασιά.
	4. Χαλκιδικής
	Ποικιλία: Cab. Sauvignon, Cab. Franc, Ροδίτης, Αθήρι
		Προϊόντα: ΠΛΑΓΙΕΣ ΜΕΛΙΤΩΝΑ, ΤΟΠΙΚΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΟΙΝΟΣ, ΤΟΠΙΚΟΣ ΟΙΝΟΣ ΕΠΑΝΩΜΗΤΙΚΟΣ, κλπ.
Ήπειρος
	Ποικιλία: Ντεμπίνα, Cab. Sauvignon.
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΖΙΤΣΑ
		1. Ζίτσα Λεπτό δροσερό, με φρουτώδη γεύση και φυσικό αφρώδες.
		2. Μέτσοβο Πρότυπος αμπελώνας Αβέρωφ σε υψόμετρο 800 μ.
Νησιά Ιονίου
	1. Κεφαλονιά:
	Ποικιλία: Ρομπόλα, Μοσχάτο, Μαυροδάφνη.
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ
Νησιά Αιγαίου
	1. Κρήτη
	Ποικιλία: Κοτσιφάλι, Μανδηλαριά, Λιάτικο, Βηλάνα, Ρωμαίικο.
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΠΕΖΑ, ΟΠΑΠ ΑΡΧΑΝΕΣ, ΟΠΕ ΣΗΤΕΙΑ
	2. Σάμος
	Ποικιλία: Μοσχάτο λευκό
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΣΑΜΟΣ
	3. Λήμνος
	Ποικιλία: Μοσχάτο Αλεξάνδρειας
		Προϊόντα: ΟΠΕ ΛΗΜΝΟΣ
	4. Πάρος
	Ποικιλία: Μανδηλαριά
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΠΑΡΟΣ
	5. Σαντορίνη
	Ποικιλία: Ασύρτικο, Αθήρι, Αϊδάνι, Μανδηλαριά.
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ, VINSANTO
	6. Ρόδος
	Ποικιλία: Αθήρι, Μανδηλαριά, Μοσχάτο λευκό & Μοσχάτο Trani
		Προϊόντα: ΟΠΑΠ ΡΟΔΟΣ, ΡΟΔΟΣ ΕΡΥΘΡΟΣ, ΜΟΣΧΑΤΟΣ ΡΟΔΟΥ, ΑΦΡΩΔΕΙΣ ΟΙΝΟΙ.

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ..... ΚΡΑΣΑΚΙ

Ήρθε ο καιρός στο νηπιαγωγείο μας να φτιάξουμε κρασάκι!!

Θα φέρουμε σταφύλια καιιιι.......

Φτιάξτε μόνοι... το κρασί σας !

Η παρασκευή σπιτικού κρασιού είναι σε γενικές γραμμές μία απλή διαδικασία, υπάρχουν όμως και πολλά μικρά μυστικά, που εξασφαλίζουν εύγευστο και καλής ποιότητας κρασί, φτιαγμένο με τα... χεράκια σας.
Μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε ένα παραδοσιακό βαρέλι από ξύλο δρυός, ένα πλαστικό δοχείο τροφίμων και ένα ανοξείδωτο δοχείο με πλωτό ή πνευματικό καπάκι (κινητή οροφή).
Αν και τα ξύλινα βαρέλια προτιμώνται παραδοσιακά, ωστόσο πλένονται δύσκολα (γιατί οι πόροι τους απορροφούν κρασί), είναι βαριά και όταν είναι παλιά αναδύουν άσχημες μυρωδιές σάπιου ξύλου. Τότε λέμε πως μυρίζει δούγα, δηλαδή μούχλα.
Οταν όμως το ξύλινο βαρέλι είναι καινούργιο, μπορεί να προσδώσει στο κρασί τα αρώματά του κάνοντάς το εξαιρετικό.

Τα πλαστικά δοχεία έχουν αρκετά «συν», αφού είναι οικονομικά, ελαφριά και πλένονται εύκολα. Ωστόσο, δεν είναι όμορφα και επίσης δεν είναι κατάλληλα για μακρόχρονη παραμονή του κρασιού.Τα ανοξείδωτα δοχεία Καθαρίζονται εύκολα, είναι ελαφριά και επομένως εύκολα στον χειρισμό.
Επιπλέον, ο ανοξείδωτος χάλυβας είναι ένα απόλυτα αδρανές υλικό, που βοηθά στη διατήρηση των γεύσεων των νωπών σταφυλιών, καθώς αυτά μετατρέπονται σε κρασί.
Στα δοχεία που έχουν πλωτό καπάκι (δηλαδή καπάκι που επιπλέει στην επιφάνεια του κρασιού) βάζουμε γύρω στο περιθώριό τους παραφινέλαιο, που σφραγίζει την επιφάνειά του σε όλη τη διαδικασία παραγωγής.
Στο πνευματικό καπάκι, αντί να βάλουμε παραφινέλαιο, υπάρχει μία σαμπρέλα, που φουσκώνει - ξεφουσκώνει και έτσι μπορεί να αφήσει το δοχείο ανοικτό όσο ο μούστος«βράζει» (ζυμώνεται) ή να το σφραγίσει αεροστεγώς, αφήνοντας έξω τον χειρότερο εχθρό του νεαρού κρασιού, τον αέρα.

Για να φτιάξετε λευκό κρασί, θα πρέπει να διαχωρίσετε τον μούστο από τα στέμφυλα αμέσως μετά το πάτημα των σταφυλιών.
Για την παραγωγή κόκκινου κρασιού όμως, ο μούστος θα πρέπει να παραμείνει με τις φλούδες των σταφυλιών για 2-4 ημέρες, προκειμένου να πάρει κόκκινο χρώμα και αυτό γιατί ακόμη και οι κόκκινες ρώγες έχουν λευκό χυμό. Το κόκκινο χρώμα προέρχεται από τη φλούδα.
Είναι πολύ βασικό να μη γεμίσετε το βαρέλι μέχρι επάνω με μούστο, καθώς κατά τη διάρκεια της ζύμωσης, ο μούστος φουσκώνει και μπορεί να ξεχειλίσει.
Για αποστείρωση (θείωση) ρίξτε στο βαρέλι με τον μούστο «Μetabisulfite» σε αναλογία 10-15 γραμμάρια ανά 100 κιλά μούστου ή 15-20 γραμμάρια ανά 100 κιλά σταφυλιού. Η ουσία αυτή προστατεύει τον μούστο από τον αέρα και επιτρέπει την ανάπτυξη και τον βρασμό με τις «καλές» ζύμες.
Κατά τη διάρκεια της ζύμωσης, μπορείτε να ανακατέψετε με ένα καθαρό ξύλο μόνο λίγο στην αρχή αν αργεί ή λίγο στο τέλος για να βοηθήσετε τον μούστο να «βράσει» πιο γρήγορα.
Η μέτρηση της οξύτητας του μούστου (γράδο) γίνεται από τον χημικό. Κάποιοι, προκειμένου να βεβαιωθούν ότι ο «βρασμός» έχει τελειώσει, συνηθίζουν να ανάβουν ένα σπίρτο στο άνοιγμα του βαρελιού και αν αυτό σβήσει, τότε καταλαβαίνουν πως βράζει ακόμη. Αν και αρκετά διαδεδομένη αυτή η μέθοδος, πιο σωστό είναι να συμβουλευτείτε κάποιο χημικό.
Πριν σφραγίσετε το δοχείο, μπορείτε να προσθέσετε «Μetabisulfite». Αν υπάρχει μία μικρή αντλία, καλό είναι να κάνετε «απολάσπωση», ώστε να απομακρυνθεί η λάσπη που σχηματίζουν τα κομματάκια της σάρκας του σταφυλιού, από το μούστο.
Για την παρασκευή ρετσίνας αρκεί να προσθέσετε, είτε στη φάση του βρασμού, είτε στο φρέσκο κρασί, 10 γραμμάρια ρετσίνι για κάθε 100 κιλά μούστου. Η εμφιάλωση του κρασιού γίνεται κατά τον Μάρτιο, ενώ τον Μάιο καλό είναι να δει το κρασί σας ο οινολόγος μήπως θέλει κάποια διόρθωση όσον αφορά στα οξέα και το θειώδες (Metabisulfite).
Για την προστασία του νεαρού κρασιού από τον αέρα, προσθέστε παραφινέλαιο για τρόφιμα.
Το παραφινέλαιο είναι αδρανές και δεν διαλύεται, με αποτέλεσμα να δημιουργεί πάνω στο κρασί μία προστατευτική κρούστα. Ρίξτε τόσο ώστε να σχηματιστεί ένα στρώμα 2 περίπου χιλιοστών. Αν το κρασί σας βρίσκεται σε βαρέλι, που έχει μεγαλύτερη διάμετρο στη μέση, η ποσότητα του παραφινέλαιου πρέπει να είναι αρκετή ώστε να καλύψει όλη την ελεύθερη επιφάνεια του κρασιού, η οποία θα μεγαλώνει, καθώς η στάθμη θα κατεβαίνει.
Τα σπιτικά κρασιά, λόγω του τρόπου παρασκευής τους, «γερνάνε» και δεν ενδείκνυται να καταναλώνονται ύστερα από χρόνια.
Ωστόσο, τα κόκκινα κρασιά έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τα λευκά, αφού η παραμονή του μούστου με τα φλούδια, εκτός από το χρώμα, προσδίδει και αντοχή στον χρόνο.
Η επίβλεψη της παραγωγής του σπιτικού κρασιού από τον οινολόγο κατά τα διάφορα στάδια αυξάνει τις πιθανότητες για καλό κρασί και διασφαλίζει το αποτέλεσμα.

ΜΟΥΣΤΑΛΕΥΡΙΑ Υλικά 6 κούπες μούστο 9 κουταλιές στάχτη από ξυλοκάρβουνα 2/3 κούπας αλεύρι ή καλύτερα νισεστέ 2/3 κούπας καρύδια χοντροαλεσμένα λίγη κανέλα Ατομα: 6 Χρόνος προετοιμασίας: 12 ώρες Χρόνος ψησίματος: 15'

Εκτέλεση Η μουσταλευριά γίνεται το Σεπτέμβρη, το μήνα που πατιούνται τα σταφύλια, για να γίνει το κρασί. Ο μούστος, είναι αγίνωτο κρασί, ο αζύμωτος δηλαδή χυμός των σταφυλιών, ο οποίος λέγεται και γλεύκος. Πριν χρησιμοποιήσετε το μούστο, χρειάζεται προηγουμένως να τον καθαρίσετε. Βάλτε τον σε ανοξείδωτη ή εμαγιέ κατσαρόλα. Δέστε μέσα σε διπλό τουλπάνι τη στάχτη και βάλτε τη μέσα στο μούστο. Βράστε τον 10΄ λεπτά περίπου κι αφήστε τον να σταθεί 12 ώρες. Περάστε τον από λεπτή σίτα στρωμένη με τουλπάνι και μετρήστε τον. Για κάθε κούπα θα χρειασθείτε 2 κουταλιές αλεύρι. Βάλτε το αλεύρι σε τηγάνι με βαρύ πάτο και καβουρντίστε το ελαφρά, ανακατεύοντας συνεχώς, επάνω σε χαμηλή φωτιά. Διαλύστε το αλεύρι σε λίγο μούστο και βάλτε τον υπόλοιπο στη φωτιά να βράσει. Ρίξτε μέσα το διαλυμένο αλεύρι ανακατεύοντας ζωηρά, για να μη σβολιάσει και βράστε τη μουσταλευριά, ώσπου να διαυγάσει και να δέσει. Βάλτε τη σε μπολάκια ή σε βαθιά πιάτα. Πασπαλίστε την επιφάνεια με καρύδια και κανέλα. Εάν κάνετε τη μουσταλευριά με νισεστέ, δε χρειάζεται να τον καβουρντίσετε. Μπορείτε ακόμη, να κάνετε τη μουσταλευριά με κορν φλάουρ ή με ψιλό σιμιγδάλι. Η πατροπαράδοτη όμως μουσταλευριά, γίνεται με αλεύρι απ' όπου και τ' όνομά της. ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Μούστο μπορείτε να κάνετε μόνη σας, πολτοποιώντας τα σταφύλια σ' ένα ξύλινο γουδί και σουρώνοντάς τα, για να πάρετε το χυμό τους. Βράστε το χυμό και αφαιρέστε τον αφρό που σχηματίζεται στην επιφάνεια. ΄Οσο ο μούστος συμπυκνώνεται, τόσο πιο γλυκιά θα γίνεται η μουσταλευριά Λαϊκές Παραδόσεις Όλοι οι χωρικοί περιμένανε με ανυπομονησία τον ερχομό ή το τέλος (ανάλογα: πεδινά ή ορεινά) του καλοκαιριού, που θα ωρίμαζαν τα σταφύλια.                 Οι μέρες του τρύγου ήταν ημέρες χαράς. Όπου να γύριζες το κεφάλι σου, τις ημέρες εκείνες θα έβλεπες παντού κόσμο να τρυγάει. Ακονισμένα τα κλαδευτήρια για να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Οι σωστοί τρυγητές, όταν έκοβαν το σταφύλι και πριν το ρίξουν στο κοφίνι, το έλεγχαν καλά και αφαιρούσαν τυχόν ξερές ρόγες. Οι συγγενικές οικογένειες συνεργάζονταν κι αλληλοβοηθούνταν, για να τελειώνουν μια ώρα γρηγορότερα. Μετά την ολοκλήρωση του τρύγου, μπαίναμε στο ληνό (πατητήρι), για να πατήσουμε τα σταφύλια. Το δάπεδο του ληνού ήταν λίγο κατηφορικό, για φεύγει ευκολότερα ο μούστος και να πέφτει από μια μεγάλη τρύπα στο πολέμι (ένα αβαθές πηγάδι, το πολύ 4 μέτρα, με ολοστρόγγυλο άνοιγμα και με καθολική επάλειψη από τσιμέντο. Στο κέντρο του πάτου του είχε ένα βαθούλωμα γύρω στα 20 εκατοστά. Εκεί μέσα έμπαινε εύκολα η μπότσα  και δεν άφηνε καθόλου υπόλοιπο μούστου στο πολέμι. Στο σπίτι, τα καδιά τα άδειαζαν στα "πατήρια" ή σε μεγάλες κάδες -κατασκευασμένες από ξύλο βελανιδιάς, καστανιάς ή πεύκου, από ειδικούς βαρελοποιούς.                 Μόλις τελείωνε το πάτημα, άρχιζε το στροφίλιασμα των υπολειμμάτων των πατημένων σταφυλιών. Τα κατάλοιπα των σταφυλιών κράταγαν πολύ μούστο και γι' αυτό πέρναγαν απ' αυτή τη δοκιμασία. Τα έβαζαν τμηματικά στη στροφιλιά. Ήταν μια ειδική μηχανή για αυτή τη δουλειά, που λειτουργούσε ως εξής: τη γεμίζανε με τα πατημένα, πολτοποιημένα σταφύλια και μ' έναν απλό μηχανισμό την κλείνανε με ένα βαρύ μαντεμένιο καπάκι. Στη συνέχεια με έναν σιδερένιο μοχλό, σφίγγανε τη στροφιλιά και χυνόταν από τα πλάγια ο μούστος. Όταν έβλεπαν ότι σταμάταγε τελείως να βγαίνει μούστος, τότε τα κατάλοιπα, τα τσίπουρα τα έβαζαν στην άκρη. Προηγουμένως είχαν καθαρίσει καλά τα καδιά, τις κάδες, τα κρασοβάρελα και τα είχαν γεμίσει με νερό για να "φουσκώσει" το ξύλο και να κλείσουν τυχόν χαραμάδες. Οι μερακλήδες μάλιστα απολύμαιναν με θειάφι τα βαρέλια τους, τα έπλεναν και τα έτριβαν με κλαδιά μυρσινιάς για να αποκτήσουν το άρωμά της. Τα βαρέλια επίσης που κατά την προηγούμενη χρονιά το κρασί τους είχε ξινίσει, τα έβαζαν στο εσωτερικό τους φωτιά με "σπίρτο" και στη συνέχεια έτριβαν το κάρβουνο, για να μην ξινίσει και το καινούργιο τους κρασί. Στη μεταφορά του μούστου τον πρώτο λόγο τον είχαν οι αγωγιάτες. Αυτοί είχαν στη δούλεψή τους γέρα ζώα, άλογα ή μουλάρια, γιατί τα φορτώνανε πολύ. Ο μούστος έπρεπε να μεταφερθεί, όταν ήταν έτοιμος, γιατί αν έμενε πολύ άρχιζε να βράζει. Σε πολλά μέρη της πατρίδας μας, οι αγωγιάτες περιφέρονταν, περιμένοντας να κληθούν για κάποια μεταφορά τέτοια ή παρόμοια.                 Από την πρώτη κιόλας μέρα οι νοικοκυραίοι "κρασοτραβούσαν" ένα μέρος του μούστου -το εύστοχα επονομαζόμενο "πατατράβα"- για να φτιάξουν το κοκκινέλι και τη ρετσίνα. Τον μούστο αυτόν τον έβαζαν σε καδιά και τον άφηναν μέχρι να κατασταλάξει. Στη συνέχεια τον έβαζαν μέσα σε βαρέλια και σ' αυτά που προόριζαν για ρετσίνα έβαζαν και την ανάλογη ποσότητα ρετσίνης πεύκου. Τα πώματα των βαρελιών αυτών τα άφηναν για αρκετές μέρες μισάνοιχτα -το κρασί βράζει για σαράντα μέρες περίπου- στη συνέχεια τα έκλειναν αεροστεγώς και το μεν κοκκινέλι μπορούσαν να το καταναλώνουν αμέσως τη δε ρετσίνα την άνοιγαν μόνον κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Τα υπόλοιπα σταφύλια που έμεναν στις κάδες ή στα πατήρια, οι νοικοκυραίοι συνέχιζαν να τα πατούν πρωί και βράδυ για οκτώ περίπου ημέρες. Την τελευταία μέρα άφηναν τον μούστο να κατασταλάξει και στη συνέχεια κρασοτραβούσαν. Άνοιγαν τον μπύρο, έβαζαν στην τρύπα σμιριά για να στραγγίζει το κρασί που το συγκέντρωναν μέσα σε μπακιρένια καζάνια. Από εκεί το έβαζαν σε ειδικά κρασοβάρελα και, όπως προηγουμένως, άφηναν την τρύπα μισάνοιχτη, μέχρι να σταματήσει η βράση του κρασιού, ενώ για λίγες μέρες έβγαζαν από λίγο κρασί, για να μην ξινίσει ολόκληρο το βαρέλι. Το κρασί αυτό ήταν το μπρούσκο ή μαύρο και με τέτοιο ήταν γεμάτα τα βαρέλια στα κατώια όλων των σπιτιών, εκείνα τα χρόνια. Οι έμπειροι νοικοκυραίοι, επειδή γνώριζαν την ευαισθησία του κρασιού, φρόντιζαν ώστε οι αποθήκες τους να μην έχουν καθόλου σχεδόν φως -δεν έκαναν παράθυρα ή τα κατασκεύαζαν πολύ μικρά, να είναι καθαρές και γενικά πρόσεχαν κάθε λεπτομέρεια, αφού γνώριζαν για παράδειγμα ότι με την ύπαρξη και μόνο, στον ίδιο χώρο, ενός δοχείου με ξίδι, υπήρχε ο κίνδυνος να ξινίσουν όλα τα κρασιά της αποθήκης.                 Μετά τα αλλεπάλληλα κρασοτραβήγματα, τα υπολείμματα των σταφυλιών -τα "τσίπ'ρα" όπως τα έλεγαν- τα σκέπαζαν μέσα στις κάδες με σμιριές για να μην ξεθυμαίνει το σπίρτο για ένα μήνα περίπου. Μετά τα μετέφεραν με τα καδιά στα καζάνια, όπου τα "τσιπ'ρόβραζαν".                 Η μέτρηση του μούστου γινόταν με τη μπότσα, που χώραγε 3 οκάδες. Η μπότσα ήταν μαντεμένια για να είναι βαριά και να βουλιάζει εύκολα μέσα στο μούστο και να γεμίζει. Μετράγανε μια-μια τις μπότσες, όταν τις άδειαζαν στα ασκιά.                 Το πάτημα των σταφυλιών ήταν σκέτο πανηγύρι και για τον παιδόκοσμο. Μπαίνανε μέσα στο ληνό και διαγωνίζονταν μεταξύ τους.                 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Λαϊκές Παραδόσεις - ΑΒΔΟΥΛΟΣ ΣΤ. - Εκδ. Φιλίστωρ Κρασί Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Κόκκινο κρασί Το κρασί (επίσης οίνος) είναι ένα αλκοολούχο ποτό προϊόν της ζύμωσης των σταφυλιών ή του χυμού τους (μούστος). Ποτά παρεμφερή του κρασιού παράγονται επίσης από άλλα φρούτα ή άνθη ή σπόρους, αλλά η λέξη κρασί από μόνη της σημαίνει πάντα κρασί από σταφύλια. Το κρασί είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για διάφορους λόγους. Είναι αφενός ένα δημοφιλές ποτό που συνοδεύει και ενισχύει ένα ευρύ φάσμα ευρωπαϊκών και μεσογειακών γεύσεων, από τις πιο απλές και παραδοσιακές ως τις πιο σύνθετες και αφετέρου αποτελεί σημαντικό γεωργικό προϊόν που αντικατοπτρίζει την ποικιλία του εδάφους και το κλίμα ενός τόπου. Το κρασί χρησιμοποιείται επίσης σε θρησκευτικές τελετές σε πολλούς πολιτισμούς ενώ το εμπόριο κρασιού είναι ιστορικής σπουδαιότητας για πολλές περιοχές. Ιστορικά στοιχεία Το αμπέλι, από το οποίο προέρχεται το κρασί έχει σύμφωνα με τους παλαιοντολόγους, προϊστορία πολλών εκατομμυρίων ετών. Πριν ακόμα από την εποχή των παγετώνων ευδοκιμούσε στην πολική ζώνη, κυρίως στην Ισλανδία, στη Βόρεια Ευρώπη αλλά και τη βορειοδυτική Ασία. Οι παγετώνες περιόρισαν σημαντικά την εξάπλωσή του και επέβαλαν κατά κάποιο τρόπο την γεωγραφική απομόνωση πολλών ποικιλιών, μέρος των οποίων εξελίχθηκαν και σε διαφορετικά είδη. Στην πορεία των χρόνων, διάφοροι πληθυσμοί άγριων αμπέλων μετακινήθηκαν προς θερμότερες ζώνες, κυρίως προς την ευρύτερη περιοχή του νοτίου Καυκάσου. Στην περιοχή αυτή, μεταξύ Ευξείνου Πόντου, Κασπίας θάλασσας και Μεσοποταμίας, γεννήθηκε το είδος Αμπελος η οινοφόρος (λατ. Vitis vinifera). Οι διαφορετικές ποικιλίες αυτού του είδους καλλιεργούνται και σήμερα. Λευκό κρασί Η διαδικασία της αμπελουργίας εικάζεται πως έχει τις ρίζες της στην αγροτική επανάσταση και τη μόνιμη εγκατάσταση πληθυσμών με σκοπό την καλλιέργεια, χρονολογείται δηλαδή γύρω στο 5000 π.Χ. Από τους πρώτους γνωστούς αμπελοκαλλιεργητές θεωρούνται οι αρχαίοι Πέρσες, οι Σημιτικοί λαοί και οι Ασσύριοι. Μεταγενέστερα οι γνώσεις αμπελουργίας και οινοποιίας μεταφέρθηκαν στους Αιγύπτιους, τους λαούς της Φοινίκης και τους πληθυσμούς της Μικρασίας και του Ελλαδικού χώρου. Οι Αρχαίοι Έλληνες έπιναν το κρασί αναμειγνύοντας το με νερό, σε αναλογία συνήθως 1:3 (ένα μέρος οίνου προς τρία μέρη νερού). Διέθεταν ειδικά σκεύη τόσο για την ανάμειξη (κρατήρες) όσο και για την ψύξη του. Η πόση κρασιού που δεν είχε αναμειχθεί με νερό ("άκρατος οίνος") θεωρείτο βαρβαρότητα και συνηθιζόταν μόνο από αρρώστους ή κατά τη διάρκεια ταξιδιών ως τονωτικό. Διαδεδομένη ήταν ακόμα η κατανάλωση κρασιού με μέλι καθώς και η χρήση μυρωδικών. Η προσθήκη αψίνθου στο κρασί ήταν επίσης γνωστή μέθοδος (αποδίδεται στον Ιπποκράτη και αναφέρεται ως "Ιπποκράτειος Οίνος") όπως και η προσθήκη ρητίνης. Ο τρόπος παραγωγής του κρασιού σε παλαιότερες εποχές δεν διέφερε ουσιαστικά από τις σύγχρονες πρακτικές. Είναι αξιοσημείωτο πως σώζονται ως τις μέρες μας κείμενα του Θεόφραστου, τα οποία περιέχουν πληροφορίες γύρω από τους τρόπους καλλιέργειας. Οι Έλληνες γνώριζαν την παλαίωση του κρασιού, την οποία επιτυγχάναν μέσα σε θαμμένα πιθάρια, σφραγισμένα με γύψο και ρετσίνι. Το κρασί εμφιαλωνόταν σε ασκούς ή σε σφραγισμένους πήλινους αμφορείς, αλειμμένους με πίσσα για να μένουν στεγανοί. Το εμπόριο των ελληνικών κρασιών απλωνόταν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο μέχρι την ιβηρική χερσόνησο και τον Εύξεινο πόντο και αποτελούσε μία από τις σημαντικότερες οικονομικές δραστηριότητες. Σε αρκετές πόλεις υπήρχαν ειδικοί νόμοι ώστε να εξασφαλίζεται η ποιότητα του κρασιού, αλλά και ενάντια στον ανταγωνισμό και τις εισαγωγές. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η νομοθεσία της Θάσου, σύμφωνα με την οποία πλοία με ξένο κρασί που πλησίαζαν το νησί θα έπρεπε να δημεύονται. Χαρακτηριστικό ήταν το κρασί Δένθις (ίσως το αρχαιότερο κρασί με ονομασία προέλευσης), που παρήγετο στην Δενθαλιάτιδα Χώρα (σημερινή περιοχή Αλαγονίας). Όπως αναφέρει ο Αλκμάν, το περίφημο κρασί Δένθις, ήταν άπυρος οίνος ανθοσμίας (Αλκμάν παρ’ Αθηναίω και Ησύχιος: Ι.31). Οι Ρωμαίοι ήρθαν σε επαφή με το κρασί από τους Έλληνες αποίκους και τους γηγενείς Ετρούσκους και επιδόθηκαν επίσης στην αμπελοκαλλιέργεια. Με την κατάρρευση της Ρώμης και τις μεταναστεύσεις των λαών η αμπελουργία γνώρισε περίοδο ύφεσης. Σε κάποιες περιοχές η αμπελουργία εγκαταλείφθηκε για αιώνες. Σημαντικό ρόλο στην διάσωση της οινοποιίας είχαν οι κληρικοί και μοναχοί, που χρειάζονταν το κρασί για τελετουργικούς σκοπούς. Την εποχή του Καρλομάγνου και του Μεσαίωνα, η τέχνη του κρασιού γνώρισε ξανά άνθιση. Στο Βυζαντινή Αυτοκρατορία, οι μεγαλύτερες εκτάσεις γης ανήκαν στην εκκλησιαστική περιουσία και οι μοναχοί επωμίστηκαν την καλλιέργεια των αμπελιών καθώς και την παραγωγή του κρασιού. Αυτή την περίοδο μάλιστα πρέπει να εγκαταλείφθηκε και η πρακτική της ανάμειξης του κρασιού με νερό. Στη Δύση, την ίδια περίοδο, η τέχνη του κρασιού γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη. Το 16ο αιώνα είχε εξαπλωθεί στην Ισπανία αλλά και στη Γαλλία. Την εποχή αυτή προωθούνται και αρκετές τεχνικές καινοτομίες, όπως η χρήση γυάλινης φιάλης και φελλού. Επιπλέον γίνεται γνωστή η παρασκευή αφρώδους οίνου (όπως για παράδειγμα η σαμπάνια, που αποδίδεται στον Γάλλο βενεδικτίνο μοναχό Περινιόν). [Επεξεργασία] Οινοποιία Ποικιλία σταφυλιού Οι ρώγες του σταφυλιού, που αποτελεί και την πρώτη ύλη του κρασιού, περιέχουν σάκχαρα, οργανικά οξέα και νερό (πάνω από 70%). Η περιεκτικότητα σε αυτές τις ουσίες εξαρτάται κάθε φορά από την ποικιλία, το υπέδαφος, τις κλιματικές συνθήκες, αλλά και από την χρονική στιγμή της ωρίμανσης του σταφυλιού. Μετά την διαδικασία του τρύγου (συγκομιδής), ακολουθεί η γλευκοποίηση, η διαδικασία δηλαδή κατά την οποία εξάγεται το γλεύκος (ή συνήθως μούστος) από το σταφύλι. Για την έκθλιψη του μούστου χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι, συνηθέστερα με χρήση ειδικών μηχανημάτων που λειτουργούν συνθλίβοντας το σταφύλι ανάμεσα σε περιστρεφόμενους κυλίνδρους. Κατά τη γλευκοποίηση, επιβάλλεται η αφαίρεση των κοτσανιών (αποβοστρύχωση) του σταφυλιού, καθώς είναι επιζήμια τόσο για την γεύση του τελικού κρασιού, όσο και για την υγεία του καταναλωτή. Ποικιλία μαύρου σταφυλιού Στη συνέχεια ακολουθεί η τελική διαδικασία της ζύμωσης. Το οινόπνευμα που περιέχει το κρασί παράγεται από τα σάκχαρα του μούστου με την αντίδραση της αλκοολικής ζύμωσης, που επιτελείται από ειδικά ένζυμα, τις ζυμάσες των ζυμομυκήτων. Οι ζυμομύκητες υπάρχουν αδρανοποιημένοι στο φλοιό των σταφυλιών και καθώς έρχονται σε επαφή με το μούστο, πολλαπλασιάζονται και επιτελούν τη ζύμωση. Εκτός από αιθυλική αλκοόλη παράγεται και διοξείδιο του άνθρακα αλλά και μια σειρά δευτερευόντων προϊόντων και ενώσεων με καθοριστική σημασία πολλές φορές για την ποιότητα του οίνου. Η διαδικασία της ζύμωσης διαρκεί συνήθως 8-25 ημέρες. Είναι σύνηθες, να παρατείνεται ή να διακόπτεται η ζύμωση με τεχνητά μέσα, κυρίως μέσω της διατήρησης της θερμοκρασίας σε χαμηλά ή υψηλά επίπεδα αντίστοιχα. Ο χρόνος της ζύμωσης είναι καθοριστικός για το κρασί που θα παραχθεί τελικά. Επιπλέον γίνεται συνήθως λόγος για λευκή και ερυθρή οινοποίηση, ανάλογα με το χρώμα του παραγόμενου κρασιού. Ιδιαίτερη αξία έχει τέλος και η διαδικασία ωρίμανσης του κρασιού. Θεωρείται γενικά πως ένα κρασί γίνεται καλύτερο όσο παλιώνει, ωστόσο διαφορετικά είδη κρασιού χαρακτηρίζονται και από διαφορετική διάρκεια ζωής. Επιπλέον ένα κρασί μπορεί να υποστεί και γήρανση, οπότε και δεν πρέπει να καταναλώνεται. Κύρια επιδίωξη αποτελεί στην πράξη η αργή και ελεγχόμενη οξείδωση του κρασιού. Η διάρκεια της ωρίμανσης του ποικίλλει και συνήθως κυμαίνεται από μερικούς μήνες έως λίγα χρόνια. Γενικά ελάχιστα κρασιά έχουν διάρκεια ζωής άνω των 50 ή 100 ετών, ενώ τα περισσότερα φθάνουν στην ποιοτική τους κορύφωση εντός μερικών χρόνων. Ονοματοδοσία και ταξινόμηση Αμπελώνας Τα κρασιά είτε ονομάζονται από την ποικιλία σταφυλιών τους είτε από τον τόπο παραγωγής τους. Ιστορικά, τα κρασιά από την Αυστραλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τη Γερμανία ονομάστηκαν αποκλειστικά από την ποικιλία σταφυλιών τους, ενώ κρασιά από τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία ή την Ελλάδα προσδιορίστηκαν κυρίως από το γεωγραφικό τόπο παραγωγής τους. Σημαντικό διακριτικό κάθε κρασιού είναι και το χρώμα του. Τα κρασιά διακρίνονται γενικά σε λευκά, κόκκινα και ροζέ. Είναι λανθασμένη η γενικευμένη άποψη πως το χρώμα του σταφυλιού καθορίζει και το χρώμα του κρασιού. Στην πραγματικότητα οι χρωστικές ουσίες του σταφυλιού περιέχονται στα στερεά μέρη του (στέμφυλα) και επομένως το χρώμα του σταφυλιού παρέχει το χρώμα του κρασιού μόνο αν και τα στερεά του μέρη συμμετέχουν στην διαδικασία της ζύμωσης. Ο μούστος τόσο των κόκκινων όσο και των ανοιχτόχρωμων ποικιλιών διαθέτει το ίδιο ανοιχτό χρώμα. Έτσι, κόκκινο κρασί παράγεται από ποικιλίες κόκκινων (ή μαύρων) σταφυλιών με την προϋπόθεση ότι τα στερεά τους μέρη συμμετέχουν στη ζύμωση, ενώ λευκά κρασιά μπορούν να παραχθούν από οποιαδήποτε ποικιλία εφόσον τα στερεά μέρη των σταφυλιών διαχωριστούν στη διαδικασία της ζύμωσης. Τα ροζέ κρασιά, παράγονται όπως και τα κόκκινα, με τη διαφορά ότι τα στερεά μέρη των σταφυλιών παραμένουν στη ζύμωση για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως μικρότερο από μία ημέρα. Τα κρασιά ταξινομούνται ακόμα με το έτος της συγκομιδής σταφυλιών (τρύγος). Συνήθως παράγονται από σταφύλια της συγκομιδής ενός έτους και χρονολογούνται με βάση το έτος αυτό. Επιπλέον υπάρχουν κάποιες ειδικές κατηγορίες κρασιών όπως είναι ο αφρώδης οίνος, ο οποίος περιέχει και το διοξείδιο του άνθρακα ("ανθρακικό") που παράγεται κατά τη διάρκεια της ζύμωσης. Το διοξείδιο αυτό δεν εισάγεται επιπρόσθετα στο μπουκάλι εμφιάλωσης, όπως γίνεται στα αναψυκτικά καθώς αυτή η μέθοδος απαγορεύεται. Για τον εγκλωβισμό του διοξειδίου στη φιάλη χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι, είτε μέσω της εμφιάλωσης του κρασιού πριν ολοκληρωθεί η ζύμωση, είτε μέσω της ολοκλήρωσης της ζύμωσης σε αεροστεγείς δεξαμενές. Εκλεκτότερο παράδειγμα αφρώδους οίνου είναι η γαλλική Σαμπάνια. Τα κρασιά μπορούν να ταξινομηθούν επίσης ως ξηρά, γλυκά ή ημίγλυκα. Η γλυκύτητα των κρασιών μπορεί να μετρηθεί κατά τη διαδικασία της συγκομιδής αν και στην πράξη καθορίζεται από το ποσό της ζάχαρης που παραμένει στο κρασί μετά από τη ζύμωση. Έτσι, το ξηρό κρασί δεν περιέχει υπόλοιπο ζάχαρης. Ποικιλίες κρασιών Ποικιλίες που καλλιεργούνται διεθνώς: Κόκκινα κρασιά Barolo - Ιταλία Beaujolais - Γαλλία Bordeaux - Γαλλία Burgundy - Γαλλία Cabernet Sauvignon - Γαλλία, Καλιφόρνια, Αυστραλία, Μολδαβία, Ελλάδα Carmenere - Χιλή Chianti - Ιταλία Merlot - Γαλλία, Καλιφόρνια, Ουάσινγκτον, Χιλή, Ελλάδα Pinot Noir - Γαλλία, Καλιφόρνια, Όρεγκον Rioja - Ισπανία Valpolicella - Ιταλία Zinfandel - Καλιφόρνια Λευκά κρασιά Chardonnay - Γαλλία, Καλιφόρνια, Αυστραλία, Ελλάδα Chablis - Γαλλία Frascati - Ιταλία Gewurztraminer - Γαλλία (Αλσατία), Γερμανία, Σλοβακία Liebfraumilch - Γερμανία Pinot Gris/Pinot Grigio - Γαλλία, Ιταλία, Όρεγκον Pouilly-Fuissé - Γαλλία Riesling - Γαλλία (Αλσατία), Γερμανία Sauvignon Blanc - Γαλλία, Καλιφόρνια, Νέα Ζηλανδία, Ελλάδα Soave - Ιταλία Αφρώδης οίνος Champagne - Γαλλία Cava - Ισπανία Prosecco - Ιταλία Sekt - Γερμανία, Σλοβακία Στην Ελλάδα, κύριες αμπελοοινικές περιοχές είναι η Πελοπόννησος, η Κρήτη, η Στερεά Ελλάδα και Εύβοια, η Μακεδονία και η Θράκη. Σημαντικές αμπελουργικές εκτάσεις υπάρχουν επίσης στα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου, στα Δωδεκάνησα και στη Θεσσαλία. Ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα: Από κόκκινα σταφύλια Αγιωργίτικο Βερτζαμί Κοτσιφάλι Κρασάτο Λιάτικο Λημνιό Μαντηλαριά Μαυροδάφνη Μαύρο Μεσενικόλα Μοσχάτο Αμβούργου Μοσχοφίλερο (δίνει λευκό κρασί) Νεγκόσκα Ξινόμαυρο* Σταυρωτό Από λευκά σταφύλια Αθήρι Αηδάνι Ασύρτικο Βηλάνα Δαφνί Μονεμβασιά Μοσχάτο Λευκό Μοσχάτο Αλεξανδρείας Μπατίκι Ντεμπίνα Πλυτό Ροδίτης Ρομπόλα Σαββατιανό Μαλαγουζιά