Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Aγκαλιαστείτε...



Διαβάστε το άρθρο, είναι υπέροχο!!!Η δύναμη της αγκαλιάς σας!
Υπάρχει ένα μέρος όπου ο πόνος, η μοναξιά, ο φόβος και ο εκνευρισμός μένουν απ' έξω με έναν τρόπο μαγικό. Εκεί κυριαρχούν η αγάπη και η αποδοχή. Για τα παιδιά, αυτό το μέρος βρίσκεται στην αγκαλιά σας.

Mother’s Love Has Immense Power
 Σύμφωνα με τη διάσημη αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια Βιρτζίνια Σατίρ, που θεωρείται από πολλούς η «μητέρα» της οικογενειακής Ψυχοθεραπείας, «οι άνθρωποι χρειαζόμαστε 4 αγκαλιές την ημέρα για να επιβιώσουμε, 8 αγκαλιές την ημέρα για να συντηρηθούμε και 12 αγκαλιές την ημέρα για να αναπτυχθούμε». 
Το δέρμα του μωρού σας είναι το μεγαλύτερο όργανο στο σώμα του, και κάθε εκατοστό του διαθέτει πολυάριθμες νευρικές απολήξεις που το καθιστούν ιδιαίτερα ευαίσθητο στο άγγιγμα. Όσο βρισκόταν στην κοιλιά σας, το αμνιακό υγρό ακουμπούσε απαλά κάθε σπιθαμή του κορμιού του - τότε είναι που άρχισε να δημιουργείται η ανάγκη του να το ακουμπούν και να το χαϊδεύουν. Τη στιγμή του τοκετού, ήταν η γλυκιά θαλπωρή της αγκαλιά σας που το βοήθησε να ξεπεράσει το σοκ και καθησύχασε το πρώτο του κλάμα. Κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του, το μωρό αναγνωρίζει τη μαμά του μυρίζοντάς την και ακούγοντας τον οικείο χτύπο της καρδιάς της, όταν εκείνη το κρατά. Και επιζητά την αγκαλιά ξανά και ξανά. 
Αλλά και αργότερα, η αγκαλιά σας είναι το πρώτο πράγμα που αναζητά το παιδί, όταν χτυπάει το γόνατό του, όταν ξυπνάει από εφιάλτη μέσα στη νύχτα, όταν οι φίλοι τού λένε: «Δεν σε παίζουμε», όταν δεν τα πάει όσο καλά θα ήθελε στο διαγώνισμα.
 
Μαθήματα «χημείας»
Οι αγκαλιές, τα φιλιά και τα χάδια προσφέρουν πολύ περισσότερα στα παιδιά από μια πρόσκαιρη ανακούφιση ή επιβράβευση: Τους μεταδίδουν αίσθημα ασφάλειας, αυξάνουν την αυτοπεποίθησή τους, αναπτύσσουν τον εγκέφαλό τους και τους μαθαίνουν πώς «χτίζονται» οι υγιείς ανθρώπινες σχέσεις. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι χειρονομίες που εκφράζουν τρυφερότητα είναι ζωτικής σημασίας, προκειμένου να αναπτυχθούν στον εγκέφαλο οι νευρικές συνάψεις που σχετίζονται με τη διαχείριση του στρες και τη δημιουργία κοινωνικών σχέσεων. Η φυσική επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους κάνει τον καρδιακό ρυθμό να χαμηλώνει, επιβραδύνει την αναπνοή, κινητοποιεί την παραγωγή ενδορφινών μειώνοντας τα επίπεδα των ορμονών του στρες που κυκλοφορούν στο αίμα και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Με δύο λόγια, αγγίζοντας το μωρό μας το βοηθάμε να μένει υγιές. Επιπλέον, όταν χαϊδεύουμε το παιδί, η διάθεσή του βελτιώνεται σημαντικά και περιορίζονται τα αισθήματα θλίψης. Η αγκαλιά αυξάνει την αιμογλοβίνη στο αίμα, δημιουργεί ευεξία και βοηθά να ξεπεραστούν οι φόβοι. Άλλωστε, η αγκαλιά μας δεν είναι τίποτα άλλο από έναν απλό και άμεσο τρόπο να δείξουμε τη στοργή, την αγάπη και το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά μας, είναι ο πιο σύντομος και ξεκάθαρος μη λεκτικός τρόπος να του πούμε: «Σ' αγαπώ», «Όλα είναι καλά», «Είμαι πάντα εδώ για σένα» και «Μαζί μου είσαι ασφαλής». Τέλος, έρευνες του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον συνδέουν άμεσα την τρυφερότητα που έχει εισπράξει ένα παιδί με την ευφυΐα του!

Πολύ μεγάλα για αγκαλιές;
Τις περισσότερες φορές, οι αυθόρμητες εκφράσεις στοργής ανάμεσα σε γονείς και παιδιά αρχίζουν να μειώνονται κατά τη σχολική ηλικία και περιορίζονται σημαντικά κατά την προεφηβεία και εφηβεία. 
Είναι, όμως, σημαντικό να διατηρήσετε τη φυσική επαφή με το μεγαλύτερο παιδί σας, ακόμα κι αν χρειαστεί να αλλάξετε λίγο το… στυλ σας: Αντί να το πνίγετε στα φιλιά και τα γαργαλητά, μπορείτε απλά να περνάτε το χέρι σας γύρω από τους ώμους του ή να του τρίβετε την πλάτη, όταν θέλετε να δείξετε τη συμπαράσταση, την αγάπη και τη φροντίδα σας. Τα παιδιά συνήθως περνούν από μια φάση όπου αρέσκονται να πέφτουν τρέχοντας στην αγκαλιά σας, σε μια άλλη όπου ενδέχεται ακόμα και να ντρέπονται να σας αγκαλιάσουν - κυρίως όταν βρίσκονται μπροστά σε συνομηλίκους τους ή γενικά μπροστά σε κόσμο. Ακολουθήστε τους δικούς τους ρυθμούς. Κάποιες φορές ακόμα και οι πιο «αγανακτισμένοι» έφηβοι είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να δεχτούν την αγκαλιά σας, αρκεί πρώτα να τους ρωτήσετε. 

Tips 

Ποτέ μην τιμωρήσετε ένα παιδί στερώντας του τη φυσική επαφή μαζί σας. Αντίθετα, όσο θυμωμένοι κι αν είστε με τη συμπεριφορά του, αγκαλιάζοντάς το μπορείτε να του δείξετε ότι το αγαπάτε ακόμα κι αν δεν εγκρίνετε αυτό που έκανε.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες όπου τα μέλη τους δεν συνηθίζουν να αγκαλιάζονται, δυσκολεύονται αργότερα να διαμορφώσουν στενές σχέσεις με άλλους ανθρώπους.
Μια σφιχτή αγκαλιά είναι ο πιο ήρεμος και γρήγορος τρόπος να κάνετε ένα νήπιο να σταματήσει να γκρινιάζει ή να ηρεμήσει, όταν έχει κάποιο ξέσπασμα.
Κάθε βράδυ, πριν πέσετε για ύπνο, αναρωτηθείτε: «Αγκάλιασα σήμερα τα παιδιά μου;». Εάν η απάντηση είναι «όχι», φροντίστε να επανορθώσετε.
Η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου μπορεί να επηρεάσει το πόσο δεκτικός είναι στις αγκαλιές ή όχι. Έτσι, μπορεί το ένα σας παιδί να μένει «κολλημένο» πάνω σας για να παρηγορηθεί όταν χτυπάει, και το άλλο να θέλει μόνο ένα χάδι στο κεφάλι για να ανακουφιστεί. Το σημαντικό είναι να παράσχετε στο καθένα τη φυσική επαφή που χρειάζεται.
Mε τη συνεργασία της Ειρήνης Αργύρη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος ΜSc UClan, UK).
από imommyΗ δύναμη της αγκαλιάς σας!Υπάρχει ένα μέρος όπου ο πόνος, η μοναξιά, ο φόβος και ο εκνευρισμός μένουν απ' έξω με έναν τρόπο μαγικό. Εκεί κυριαρχούν η αγάπη και η αποδοχή. Για τα παιδιά, αυτό το μέρος βρίσκεται στην αγκαλιά σας.

Mother’s Love Has Immense Power
Σύμφωνα με τη διάσημη αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια Βιρτζίνια Σατίρ, που θεωρείται από πολλούς η «μητέρα» της οικογενειακής Ψυχοθεραπείας, «οι άνθρωποι χρειαζόμαστε 4 αγκαλιές την ημέρα για να επιβιώσουμε, 8 αγκαλιές την ημέρα για να συντηρηθούμε και 12 αγκαλιές την ημέρα για να αναπτυχθούμε».
Το δέρμα του μωρού σας είναι το μεγαλύτερο όργανο στο σώμα του, και κάθε εκατοστό του διαθέτει πολυάριθμες νευρικές απολήξεις που το καθιστούν ιδιαίτερα ευαίσθητο στο άγγιγμα. Όσο βρισκόταν στην κοιλιά σας, το αμνιακό υγρό ακουμπούσε απαλά κάθε σπιθαμή του κορμιού του - τότε είναι που άρχισε να δημιουργείται η ανάγκη του να το ακουμπούν και να το χαϊδεύουν. Τη στιγμή του τοκετού, ήταν η γλυκιά θαλπωρή της αγκαλιά σας που το βοήθησε να ξεπεράσει το σοκ και καθησύχασε το πρώτο του κλάμα. Κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του, το μωρό αναγνωρίζει τη μαμά του μυρίζοντάς την και ακούγοντας τον οικείο χτύπο της καρδιάς της, όταν εκείνη το κρατά. Και επιζητά την αγκαλιά ξανά και ξανά.
Αλλά και αργότερα, η αγκαλιά σας είναι το πρώτο πράγμα που αναζητά το παιδί, όταν χτυπάει το γόνατό του, όταν ξυπνάει από εφιάλτη μέσα στη νύχτα, όταν οι φίλοι τού λένε: «Δεν σε παίζουμε», όταν δεν τα πάει όσο καλά θα ήθελε στο διαγώνισμα.

Μαθήματα «χημείας»
Οι αγκαλιές, τα φιλιά και τα χάδια προσφέρουν πολύ περισσότερα στα παιδιά από μια πρόσκαιρη ανακούφιση ή επιβράβευση: Τους μεταδίδουν αίσθημα ασφάλειας, αυξάνουν την αυτοπεποίθησή τους, αναπτύσσουν τον εγκέφαλό τους και τους μαθαίνουν πώς «χτίζονται» οι υγιείς ανθρώπινες σχέσεις. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι χειρονομίες που εκφράζουν τρυφερότητα είναι ζωτικής σημασίας, προκειμένου να αναπτυχθούν στον εγκέφαλο οι νευρικές συνάψεις που σχετίζονται με τη διαχείριση του στρες και τη δημιουργία κοινωνικών σχέσεων. Η φυσική επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους κάνει τον καρδιακό ρυθμό να χαμηλώνει, επιβραδύνει την αναπνοή, κινητοποιεί την παραγωγή ενδορφινών μειώνοντας τα επίπεδα των ορμονών του στρες που κυκλοφορούν στο αίμα και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Με δύο λόγια, αγγίζοντας το μωρό μας το βοηθάμε να μένει υγιές. Επιπλέον, όταν χαϊδεύουμε το παιδί, η διάθεσή του βελτιώνεται σημαντικά και περιορίζονται τα αισθήματα θλίψης. Η αγκαλιά αυξάνει την αιμογλοβίνη στο αίμα, δημιουργεί ευεξία και βοηθά να ξεπεραστούν οι φόβοι. Άλλωστε, η αγκαλιά μας δεν είναι τίποτα άλλο από έναν απλό και άμεσο τρόπο να δείξουμε τη στοργή, την αγάπη και το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά μας, είναι ο πιο σύντομος και ξεκάθαρος μη λεκτικός τρόπος να του πούμε: «Σ' αγαπώ», «Όλα είναι καλά», «Είμαι πάντα εδώ για σένα» και «Μαζί μου είσαι ασφαλής». Τέλος, έρευνες του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον συνδέουν άμεσα την τρυφερότητα που έχει εισπράξει ένα παιδί με την ευφυΐα του!

Πολύ μεγάλα για αγκαλιές;
Τις περισσότερες φορές, οι αυθόρμητες εκφράσεις στοργής ανάμεσα σε γονείς και παιδιά αρχίζουν να μειώνονται κατά τη σχολική ηλικία και περιορίζονται σημαντικά κατά την προεφηβεία και εφηβεία.
Είναι, όμως, σημαντικό να διατηρήσετε τη φυσική επαφή με το μεγαλύτερο παιδί σας, ακόμα κι αν χρειαστεί να αλλάξετε λίγο το… στυλ σας: Αντί να το πνίγετε στα φιλιά και τα γαργαλητά, μπορείτε απλά να περνάτε το χέρι σας γύρω από τους ώμους του ή να του τρίβετε την πλάτη, όταν θέλετε να δείξετε τη συμπαράσταση, την αγάπη και τη φροντίδα σας. Τα παιδιά συνήθως περνούν από μια φάση όπου αρέσκονται να πέφτουν τρέχοντας στην αγκαλιά σας, σε μια άλλη όπου ενδέχεται ακόμα και να ντρέπονται να σας αγκαλιάσουν - κυρίως όταν βρίσκονται μπροστά σε συνομηλίκους τους ή γενικά μπροστά σε κόσμο. Ακολουθήστε τους δικούς τους ρυθμούς. Κάποιες φορές ακόμα και οι πιο «αγανακτισμένοι» έφηβοι είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να δεχτούν την αγκαλιά σας, αρκεί πρώτα να τους ρωτήσετε.

Tips

Ποτέ μην τιμωρήσετε ένα παιδί στερώντας του τη φυσική επαφή μαζί σας. Αντίθετα, όσο θυμωμένοι κι αν είστε με τη συμπεριφορά του, αγκαλιάζοντάς το μπορείτε να του δείξετε ότι το αγαπάτε ακόμα κι αν δεν εγκρίνετε αυτό που έκανε.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες όπου τα μέλη τους δεν συνηθίζουν να αγκαλιάζονται, δυσκολεύονται αργότερα να διαμορφώσουν στενές σχέσεις με άλλους ανθρώπους.
Μια σφιχτή αγκαλιά είναι ο πιο ήρεμος και γρήγορος τρόπος να κάνετε ένα νήπιο να σταματήσει να γκρινιάζει ή να ηρεμήσει, όταν έχει κάποιο ξέσπασμα.
Κάθε βράδυ, πριν πέσετε για ύπνο, αναρωτηθείτε: «Αγκάλιασα σήμερα τα παιδιά μου;». Εάν η απάντηση είναι «όχι», φροντίστε να επανορθώσετε.
Η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου μπορεί να επηρεάσει το πόσο δεκτικός είναι στις αγκαλιές ή όχι. Έτσι, μπορεί το ένα σας παιδί να μένει «κολλημένο» πάνω σας για να παρηγορηθεί όταν χτυπάει, και το άλλο να θέλει μόνο ένα χάδι στο κεφάλι για να ανακουφιστεί. Το σημαντικό είναι να παράσχετε στο καθένα τη φυσική επαφή που χρειάζεται.
Mε τη συνεργασία της Ειρήνης Αργύρη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος ΜSc UClan, UK).
από imommy

Mother’s Love Has Immense PowerΣύμφωνα με τη διάσημη αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια Βιρτζίνια Σατίρ, που θεωρείται από πολλούς η «μητέρα» της οικογενειακής Ψυχοθεραπείας, «οι άνθρωποι χρειαζόμαστε 4 αγκαλιές την ημέρα για να επιβιώσουμε, 8 αγκαλιές την ημέρα για να συντηρηθούμε και 12 αγκαλιές την ημέρα για να αναπτυχθούμε». Το δέρμα του μωρού σας είναι το μεγαλύτερο όργανο στο σώμα του, και κάθε εκατοστό του διαθέτει πολυάριθμες νευρικές απολήξεις που το καθιστούν ιδιαίτερα ευαίσθητο στο άγγιγμα. Όσο βρισκόταν στην κοιλιά σας, το αμνιακό υγρό ακουμπούσε απαλά κάθε σπιθαμή του κορμιού του - τότε είναι που άρχισε να δημιουργείται η ανάγκη του να το ακουμπούν και να το χαϊδεύουν. Τη στιγμή του τοκετού, ήταν η γλυκιά θαλπωρή της αγκαλιά σας που το βοήθησε να ξεπεράσει το σοκ και καθησύχασε το πρώτο του κλάμα. Κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του, το μωρό αναγνωρίζει τη μαμά του μυρίζοντάς την και ακούγοντας τον οικείο χτύπο της καρδιάς της, όταν εκείνη το κρατά. Και επιζητά την αγκαλιά ξανά και ξανά. Αλλά και αργότερα, η αγκαλιά σας είναι το πρώτο πράγμα που αναζητά το παιδί, όταν χτυπάει το γόνατό του, όταν ξυπνάει από εφιάλτη μέσα στη νύχτα, όταν οι φίλοι τού λένε: «Δεν σε παίζουμε», όταν δεν τα πάει όσο καλά θα ήθελε στο διαγώνισμα.
Μαθήματα «χημείας»Οι αγκαλιές, τα φιλιά και τα χάδια προσφέρουν πολύ περισσότερα στα παιδιά από μια πρόσκαιρη ανακούφιση ή επιβράβευση: Τους μεταδίδουν αίσθημα ασφάλειας, αυξάνουν την αυτοπεποίθησή τους, αναπτύσσουν τον εγκέφαλό τους και τους μαθαίνουν πώς «χτίζονται» οι υγιείς ανθρώπινες σχέσεις. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι χειρονομίες που εκφράζουν τρυφερότητα είναι ζωτικής σημασίας, προκειμένου να αναπτυχθούν στον εγκέφαλο οι νευρικές συνάψεις που σχετίζονται με τη διαχείριση του στρες και τη δημιουργία κοινωνικών σχέσεων. Η φυσική επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους κάνει τον καρδιακό ρυθμό να χαμηλώνει, επιβραδύνει την αναπνοή, κινητοποιεί την παραγωγή ενδορφινών μειώνοντας τα επίπεδα των ορμονών του στρες που κυκλοφορούν στο αίμα και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Με δύο λόγια, αγγίζοντας το μωρό μας το βοηθάμε να μένει υγιές. Επιπλέον, όταν χαϊδεύουμε το παιδί, η διάθεσή του βελτιώνεται σημαντικά και περιορίζονται τα αισθήματα θλίψης. Η αγκαλιά αυξάνει την αιμογλοβίνη στο αίμα, δημιουργεί ευεξία και βοηθά να ξεπεραστούν οι φόβοι. Άλλωστε, η αγκαλιά μας δεν είναι τίποτα άλλο από έναν απλό και άμεσο τρόπο να δείξουμε τη στοργή, την αγάπη και το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά μας, είναι ο πιο σύντομος και ξεκάθαρος μη λεκτικός τρόπος να του πούμε: «Σ' αγαπώ», «Όλα είναι καλά», «Είμαι πάντα εδώ για σένα» και «Μαζί μου είσαι ασφαλής». Τέλος, έρευνες του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον συνδέουν άμεσα την τρυφερότητα που έχει εισπράξει ένα παιδί με την ευφυΐα του!
Πολύ μεγάλα για αγκαλιές;Τις περισσότερες φορές, οι αυθόρμητες εκφράσεις στοργής ανάμεσα σε γονείς και παιδιά αρχίζουν να μειώνονται κατά τη σχολική ηλικία και περιορίζονται σημαντικά κατά την προεφηβεία και εφηβεία. Είναι, όμως, σημαντικό να διατηρήσετε τη φυσική επαφή με το μεγαλύτερο παιδί σας, ακόμα κι αν χρειαστεί να αλλάξετε λίγο το… στυλ σας: Αντί να το πνίγετε στα φιλιά και τα γαργαλητά, μπορείτε απλά να περνάτε το χέρι σας γύρω από τους ώμους του ή να του τρίβετε την πλάτη, όταν θέλετε να δείξετε τη συμπαράσταση, την αγάπη και τη φροντίδα σας. Τα παιδιά συνήθως περνούν από μια φάση όπου αρέσκονται να πέφτουν τρέχοντας στην αγκαλιά σας, σε μια άλλη όπου ενδέχεται ακόμα και να ντρέπονται να σας αγκαλιάσουν - κυρίως όταν βρίσκονται μπροστά σε συνομηλίκους τους ή γενικά μπροστά σε κόσμο. Ακολουθήστε τους δικούς τους ρυθμούς. Κάποιες φορές ακόμα και οι πιο «αγανακτισμένοι» έφηβοι είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να δεχτούν την αγκαλιά σας, αρκεί πρώτα να τους ρωτήσετε. 
Tips 
Ποτέ μην τιμωρήσετε ένα παιδί στερώντας του τη φυσική επαφή μαζί σας. Αντίθετα, όσο θυμωμένοι κι αν είστε με τη συμπεριφορά του, αγκαλιάζοντάς το μπορείτε να του δείξετε ότι το αγαπάτε ακόμα κι αν δεν εγκρίνετε αυτό που έκανε.Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες όπου τα μέλη τους δεν συνηθίζουν να αγκαλιάζονται, δυσκολεύονται αργότερα να διαμορφώσουν στενές σχέσεις με άλλους ανθρώπους.Μια σφιχτή αγκαλιά είναι ο πιο ήρεμος και γρήγορος τρόπος να κάνετε ένα νήπιο να σταματήσει να γκρινιάζει ή να ηρεμήσει, όταν έχει κάποιο ξέσπασμα.Κάθε βράδυ, πριν πέσετε για ύπνο, αναρωτηθείτε: «Αγκάλιασα σήμερα τα παιδιά μου;». Εάν η απάντηση είναι «όχι», φροντίστε να επανορθώσετε.Η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου μπορεί να επηρεάσει το πόσο δεκτικός είναι στις αγκαλιές ή όχι. Έτσι, μπορεί το ένα σας παιδί να μένει «κολλημένο» πάνω σας για να παρηγορηθεί όταν χτυπάει, και το άλλο να θέλει μόνο ένα χάδι στο κεφάλι για να ανακουφιστεί. Το σημαντικό είναι να παράσχετε στο καθένα τη φυσική επαφή που χρειάζεται.Mε τη συνεργασία της Ειρήνης Αργύρη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος ΜSc UClan, UK).από imommy

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

ΟΚΤΩ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ.


ΟΚΤΩ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ.

ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΣΗΜΕΡΑ

Αναρωτιέστε πώς οδηγείται ένα παιδί στην κακή ψυχική υγεία;
Ακολουθούν οκτώ τρόποι που, όταν οι γονείς τους εφαρμόζουν, αποτελούν σχεδόν εγγύηση ότι μπορούν να οδηγήσουν τα παιδιά τους σε ψυχολογικές δυσκολίες, κακές σχέσεις με την οικογένεια και τους συνομηλίκους τους, χαμηλή αυτοεκτίμηση και χρόνια συναισθηματικά προβλήματα σε όλη τη ζωή τους.

 1. Ο γονιός που αποκλείει κάθε είδους συναισθηματική έκφραση.
Όταν το παιδί του εκφράζει θυμό, θλίψη ή φόβο, το γελιοποιεί, το κοροιδεύει, του λέει ότι δεν πρέπει να νιώθει έτσι και απορρίπτει τα συναισθήματά του. Συγκρατεί την αγάπη του, όποτε το παιδί εκφράζει κάθε είδους συναίσθημα –ειδικά όταν πρόκειται για ευάλωτα συναισθήματα.
Ένας άλλος σίγουρος τρόπος για να «κλείσει» ένα παιδί το διακόπτη των συναισθημάτων, είναι όταν ο γονιός συστηματικά αναστατώνεται περισσότερο από όσο χρειάζεται, κάθε φορά που το παιδί εκφράζει τα συναισθήματά του  Το παιδί αναγκάζεται να βάλει αυτά που νιώθει σε αναβολή και εστιάζει πλέον στην ανακούφιση του γονιού του.

2. Ο γονιός που θέτει ασυνεπείς κανόνες.
Δε μιλά ποτέ ανοιχτά για τις προσδοκίες που έχει από τη συμπεριφορά του παιδιού του. Αφήνει το παιδί να μαντεύει τι περιμένει από αυτό και αλλάζει διαρκώς τους κανόνες. Τιμωρεί και επιβάλλει συνέπειες σποραδικά και απρόβλεπτα.  Όταν το παιδί δεν συμμορφώνεται με τα καπρίτσια του, αυτός ο γονιός με βλοσυρά απογοητευμένο ύφος απαντά : «Έπρεπε ως τώρα να έχεις καταλάβει τι περιμένω από εσένα. Μη με απογοητεύσεις ξανά...».

3. Ο γονιός που ζητά από το παιδί να λύσει τα προβλήματα που έχει ο ίδιος.
Μοιράζεται όλες τις στενοχώριες, τις ανησυχίες και τα προβλήματα των σχέσεών του σε καθημερινή βάση με το παιδί του. Του εκμυστηρεύεται τα πάντα, του ζητά συμβουλές και συμπεριφέρεται σαν αβοήθητος όταν πρέπει να δώσει λύση στις δικές του, ενήλικες ανησυχίες για τη δουλειά, τα χρήματα, τις σχέσεις –ακόμα και το σεξ. Παρουσιάζεται ανίκανος να φροντίσει τον εαυτό του και τα προβλήματά του. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζει ότι το παιδί του θα κουβαλά το συναισθηματικό φορτίο των δικών του θεμάτων.

4. Ο γονιός που μειώνει μπροστά στο παιδί  τον άλλο γονιό.
Ο γονιός αυτός δε δείχνει αγάπη προς το σύντροφό του μπροστά στο παιδί –και τον κατακρίνει καθημερινά. Εναλλάσσει συνέχεια τον τρόπο του ανάμεσα στην ψυχρότητα και την απόρριψη προς το σύντροφο και τους καυγάδες και τις φωνές μπροστά στο παιδί. Απειλεί με διαζύγιο σε μόνιμη βάση, κι έτσι το παιδί βιώνει μια μόνιμη κατάσταση άγχους. 
Αν είναι ήδη διαζευγμένος, παραμένει ψυχρός, απόμακρος, πικρόχολος και θυμωμένος, κατηγορώντας τον πρώην σύζυγο για το υπόλοιπο της ζωής του. Καταφέρνει να περνά στο παιδί με ύπουλο τρόπο το μήνυμα ότι ό άλλος ήταν η αιτία του διαζυγίου.

5.  Ο γονιός που τιμωρεί την ανεξαρτησία και την αυτονόμηση του παιδιού του.
Είτε πρόκειταιι για παιδί δύο, δώδεκα ή δεκαοκτώ ετών, ο γονιός αυτός κινείται ανάμεσα στις υστερικές αντιδράσεις και την ολοκληρωτική απόρριψη του παιδιού, κάθε φορά που εκείνο εκφράζει σκέψεις, συναισθήματα ή επιθυμίες διαφορετικές από τις δικές του.
Μόλις το παιδί δείξει οποιοδήποτε σημάδι ότι θέλει να εξερευνήσει καινούρια πράγματα, να συναντήσει νέους ανθρώπους ή να εκφράσει απόψεις και συναισθήματα που διαφέρουν από τα δικά του, ο γονιός αυτός αντιδρά δραματικά, λέγοντας: «Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό;».

6. Ο γονιός που βασίζει την δική του αυτο-αξία στην επίδοση του παιδιού του.
Συνδέει την αυτοεκτίμησή του με την εμφάνιση, τη συμπεριφορά, τη σχολική επίδοση και τη δημοφιλία του παιδιού του. Θυμίζει διαρκώς στο παιδί ότι η επιτυχία  του έχει αντίκτυπο στον ίδιο, και ότι οποιαδήποτε αποτυχία του παιδιού τον κάνει να νιώθει ότι είναι απαίσιος γονιός. Ασκεί τρομακτική πίεση στο παιδί, ώστε να είναι πρώτο και καλύτερο σε οτιδήποτε κάνει.
Απειλεί ότι θα στερήσει το παιδί από την αγάπη του αν εκείνο δεν κερδίσει στο διαγωνισμό, αν δεν αριστεύσει στις εξετάσεις, αν δεν νικήσει στον αγώνα, αν δεν βγει πρόεδρος της τάξης, αν οι βαθμοί του πέσουν κάτω από.....

7. Ο γονιός που αναμιγνύεται στις σχέσεις του παιδιού του.
Κατευθύνει κάθε κίνηση που κάνει το παιδί στις σχέσεις του. Αν το παιδί μπλέξει στο σχολείο, τρέχει να μιλήσει στο δάσκαλο για να το γλιτώσει. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, ανακατεύεται υπερβολικά στις φιλίες, τις ερωτικές σχέσεις του παιδιού του και κάνει τον αυτόκλητο διαιτητή σε όλες τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις του παιδιού με τους συνομιλίκους.
Αν έχει περισσότερα από ένα παιδιά, ο γονιός αυτός παρεμβαίνει στις αδερφικές σχέσεις, μπαίνοντας μονίμως στη μέση στους καυγάδες και συγκρίνοντας  μόνιμα τα παιδιά μεταξύ τους. Σταθερή ατάκα του το: «Μα, δεν μπορούσες, επιτέλους, να είσαι σαν τον/την.....;».

8. Ο γονιός που περιμένει από το παιδί του να ζήσει τα δικά του ανεκπλήρωτα όνειρα.
Πιέζει το παιδί να κάνει τα πράγματα που εύχεται να είχε κάνει ο ίδιος όταν ήταν παιδί. Αν ονειρευόταν να γίνει επαγγελματίας χορευτής, επιβάλλει στο παιδί του καθημερινά μαθήματα χορού από την ηλικία των δύο ετών. Το παιδί δεν τολμά να διαμαρτυρηθεί -αν ποτέ διανοηθεί να ζητήσει να σταματήσει, ο γονιός αυτός ξεσπά σε υστερικά κλάματα και είναι ικανός να διακόψει την επικοινωνία με το παιδί τουλάχιστον για ένα μήνα.
Αν ονειρευόταν να γίνει γιατρός, αναγκάζει το παιδί του να κουβαλά παντού τα βιβλία του σχολείου και απειλεί ότι θα το αποκηρύξει αν δεν είναι απουσιολόγος της τάξης κάθε χρονιά. Ενημερώνει το παιδί ότι, αν δεν καταφέρει να πετύχει στο Πανεπιστήμιο με υποτροφία, θα είναι απογοητεύμενος και θλιμένος για το υπόλοιπο της ζωής του.

ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ:
Αγαπητοί φίλοι-γονείς, αν αυτό το κείμενο σας θυμίζει κάτι από τον εαυτό σας, σκεφτείτε το ενδεχόμενο να αναζητήσετε επαγγελματική, ψυχοθεραπευτική-συμβουλευτική βοήθεια. Δεν είναι ούτε ντροπιαστικό, ούτε υποτιμητικό. Αντίθετα, θα σας βοηθήσει να κερδίσετε συναισθηματική επίγνωση, να οξύνετε τις δεξιότητές σας σαν γονείς, και να ξεμπερδέψετε με τα άλυτα θέματα της δικής σας παιδικής και εφηβικής ηλικίας.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...