Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Παιδιά με καλή συμπεριφορά

Συνεργάστηκε η Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Λίζα Βάρβογλη 
 
 
Τα παιδιά σε όλες τις ηλικίες καθρεφτίζουν με τη συμπεριφορά τους το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν. Ας δούμε πώς μπορούμε να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να συμπεριφέρονται σωστά βελτιώνοντας πρώτα τη δική μας συμπεριφορά μέσα και έξω από το σπίτι.
-Είμαστε ευγενικοί. Αν θέλουμε να μάθουν τα παιδιά μας να λένε «ευχαριστώ», «παρακαλώ», να μην φωνάζουν και γενικά να συμπεριφέρονται με ευγένεια στους τρίτους, ακολουθούμε κι εμείς τους κανόνες καλής συμπεριφοράς. Τα παιδιά μάς μιμούνται.

-Κρατάμε τις υποσχέσεις μας.
Όχι για να μην χαλάσουμε χατίρια, αλλά για να μάθουμε στα παιδιά μας την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό στον λόγο της μαμάς και του μπαμπά τους.

-Όταν λέμε κάτι, το εννοούμε.
Αν πούμε στο παιδί πως θα φύγουμε αν συνεχίσει να φωνάζει, θα πρέπει πράγματι να φύγουμε. Αλλιώς δεν έχει νόημα να εκτοξεύουμε απειλές που δεν τηρούμε.

-Πλησιάζουμε τα παιδιά, όταν τους μιλάμε.
Τα παίρνουμε στην αγκαλιά μας ή γονατίζουμε δίπλα τους, όταν θέλουμε να τους εξηγήσουμε κάτι. Έτσι μας ακούνε πιο προσεκτικά και χωρίς αντιδράσεις. Δεν στεκόμαστε απέναντι, δεν φωνάζουμε και δεν κουνάμε το δάχτυλο.

-Τα ακούμε και τα βοηθάμε να εκφραστούν.
Συμβαίνει συχνότερα στα νήπια: επειδή δεν μπορούν να μιλήσουν καλά, θυμώνουν όταν αδιαφορείς ή δεν καταλαβαίνεις τι θέλουν. Ακούμε προσεκτικά το παιδί και το βοηθάμε να πει αυτό που θέλει για να αποφύγουμε τα ξεσπάσματα.

-Επαινούμε την καλή συμπεριφορά.
Δεν διστάζουμε να μοιράσουμε «μπράβο», όταν τα βλέπουμε να παίζουν ήσυχα ή όταν έχουν καλούς τρόπους. Έτσι ενθαρρύνουμε την καλή συμπεριφορά δείχνοντας ενδιαφέρον στο παιδί τη σωστή στιγμή – και όχι μόνο, όταν πρόκειται να το μαλώσουμε.

-Βάζουμε κανόνες.
Δίνουμε απλές οδηγίες στα παιδιά και τους εξηγούμε τι θέλουμε να κάνουν σε όλα τα θέματα και με πολλές επαναλήψεις. Εξηγούμε πως οι κανόνες ισχύουν για όλους, μικρούς και μεγάλους, και δεν είναι δική μας επινόηση.

-Αποφεύγουμε τις συγκρούσεις.
Δεν χρειάζεται να τρωγόμαστε συνέχεια με τα παιδιά μας. Κάνουμε παρατηρήσεις μόνο για τα πολύ σημαντικά πράγματα και όχι πχ για την ακαταστασία που είναι αυτονόητη στο παιδικό δωμάτιο.

-Αναθέτουμε στα παιδιά αρμοδιότητες.
Ανάλογα με την ηλικία τους, τα εκπαιδεύουμε να βοηθούν σε διάφορες δουλειές πχ το πότισμα των φυτών, την ανακύκλωση των εφημερίδων και τους μοιράζουμε ευθύνες πχ να φτιάξουν το τσαντάκι τους για τον παιδικό σταθμό. Έτσι νιώθουν υπεύθυνα και σημαντικά μέλη μια ομάδας και όχι αυτός που όλοι τον μαλώνουν γιατί κάνει συνέχεια λάθη.

-Δεν χάνουμε το χιούμορ μας
. Χωρίς ποτέ να τα ειρωνευόμαστε, γιατί τα παιδιά πληγώνονται όταν οι γονείς τους τα αντιμετωπίζουν με ειρωνεία, κάνουμε αστεία με τον θυμό μας πχ γρυλίζουμε ή γαβγίζουμε αντί να τα μαλώσουμε. Έτσι θα γελάσουμε όλοι μαζί και η ένταση θα περάσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...